รถของสองพ่อลูกมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านขนาดสองชั้น ด้านบนเป็นไม้เก่าๆ กับด้านล่างเป็นปูนเปลือยที่ไม่ได้ทาสี ประตูบานไม้ตรงหน้าบ้านถูกเปิดอ้ากว้างแต่ไม่เห็นคนด้านใน
"แม่ไปไหนนะ" เสือมองเข้าไปในบ้านแล้วพึมพำกับตัวเอง
"เดินลงไปดูสิ" คนเป็นพ่อได้ยินจึงบอก ก็คงจะอยู่ในบ้าน ราตรีไม่กิน ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ชอบอยู่ติดบ้านมากกว่า ถูกใจเขาทุกอย่าง กลับมาบ้านก็เจอ
ราตรีจะดื่มนิดหน่อยแค่ช่วงทำงาน เขายังเคยไปนั่งจีบราตรีถึงที่ทำงานอยู่เลย
หมายถึงเมื่อก่อน แค่เล่าให้ฟังว่ามันเคยมี
พอคนเป็นพ่อว่าอย่างนั้น เสือหันมามองหน้าพ่อตัวเอง
"พ่อลงไปดูเป็นเพื่อนเสือหน่อยได้ไหมครับเสือกลัว"
"ทำไมต้องกลัว"
"ไม่รู้สิครับ เสือมีลางสังหรณ์แปลกๆ ว่าแม่.."
ผู้กองหนุ่มได้ยินอย่างนั้นรีบเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินดุ่มๆ เข้าบ้าน เห็นอุปกรณ์สำหรับกินจิ้มจุ่มวางบนเสื่อปูพื้น แต่ไม่เจอแม่ของลูกอย่างราตรี
รีบเดินไปดูหลังบ้า
