@หลายเดือนต่อมา
@หมู่บ้านคุยแข่ง
"ราตรี"
ผู้การสันต์กลับจากงาน เรียกคนที่นั่งอยู่ในสวนดอกไม้ข้างบ้าน เขามองราตรีนานมากอีกฝ่ายยังไม่ย้ายไปไหน
ราตรีออกจากภวังค์ หันไปมองคนที่เรียกตัวเองช้าๆ และผู้การสันต์ก็ได้เห็นว่าราตรีคงผ่านการร้องไห้มาเพราะอีกฝ่ายดูตาบวม
"ค่ำแล้ว เข้าบ้านเถอะยุงเยอะ" ช่วงนี้อากาศเย็นทำให้มืดเร็วกว่าปกติ
"จ้ะ" ราตรีพยักหน้าก่อนจะเดินตามผู้การสันต์เข้าบ้าน เข้าห้องทานอาหารกินข้าวเย็นด้วยกัน
เธออยู่ที่นี่มานานแล้วเหมือนกัน และสังเกตเห็นว่าผู้การสันต์จะมีเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งอยู่ด้วย เธอไม่รู้หรอกว่าเป็นใครเพราะไม่เคยละลาบละล้วงถาม รู้เพียงแต่ว่าชื่อ 'ชมจันทร์'
แต่เธอมักได้ยินลูกน้องของผู้การสันต์เรียกอีกฝ่ายว่า 'คุณชม' สั้นๆ ดูท่าฝ่ายนั้นคงจะสำคัญกับผู้การสันต์น่าดู
"ผู้การจ๊ะ"
ผู้การสันต์เงยหน้าขึ้นหลังจากตักข้าวขึ้นทาน
"ว่า"
"คุณชมไม่มาทานด้วยกันหรือจ๊ะ" เพรา
