กระบะสี่ประตูคันสีดำกลับถึงหมู่บ้านคันคายด้วยความเร่งรีบ เปิดประตูเข้าไปก็เจอราตรีที่มองมา ฝ่ายนั้นยิ้มกว้างให้เขา
"ผู้กองกลับมาแล้วหรือจ๊ะ อ๊ะ!" จังหวะที่อีกคนปะทะกอดมาเต็มแรงราตรีตกใจจนยิ้มต่อแทบไม่ออก ยิ่งพอได้ฟังเสียงสะอื้นของสามีใจเธอหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม ผู้กองสิงห์เป็นอะไร
"ผู้กองเป็นอะไรจ๊ะ!" ถามเขาด้วยความเป็นห่วง เธอกลัวเขาเป็นอันตราย
ทว่าอีกฝ่ายไม่ตอบ เอาแต่สะอื้นไห้ ทั้งกอดทั้งหอม น้ำตาของเขาสัมผัสที่แก้มและซอกคอของเธอจนมันเปียกชุ่มไปหมด
มือเขาสัมผัสลงที่ท้องโย้ของเธอ ก่อนจะคุกเข่านั่งลงข้างล่าง จูบท้องของเธอหนักๆ จนรู้สึกแปลกใจในการกระทำ
เม้มปากมองหน้าสามี หรือว่าผู้กองสิงห์..
"ชีตาห์ ไอ้ลูกชายคนเล็กของพ่อ" หัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ทำไมเขาถึงโง่ขนาดนี้นะ ทั้งการกระทำของราตรี และคำพูดของไอ้เสือที่พยายามบอกเขาในเกมวันนั้นแต่เขายังมองไม่ออก เขานี่มันโง่จริงๆ
ราตรีสตั๊นไปเลยเมื่
