"ก็ยังไม่อยากหายโกรธ จะทำไม :) " เพทายส่งยิ้มยั่วมาให้คนตัวเล็ก ยิ่งเห็นรอยยิ้มกวนประสาทของหมอนี่ก็ยิ่งทำเธอเริ่มหงุดหงิดตัวเองขึ้นมา
อยากตีเขาแต่ก็กลัวเขาเจ็บ ให้ตายสิ ถ้าเกิดเขาไม่งอนใส่เธอ เพทายคงได้ช้ำคามือเธอแน่!!
แต่ตอนนี้ได้แต่คิดว่าทำยังไงเขาถึงหายโกรธเธอแบบจริงจัง ไม่ใช่มาแกล้งเธอแบบนี้
"เพทาย.." เธอเรียกเขาเสียงแผ่วจ้องเขาไปในดวงตาคู่คมของเขานิ่ง
"ว่าไง.." ร่างสูงยังคงยิ้มยั่วกวนประสาทเธออย่างเคย
สายฟ้าเม้มปากแน่นก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ไม่เคยบอกเขาออกไป..
"รักนะ"
"..." เพทายนิ่งอึ้งไปกับคำพูดคนตัวเล็กเผลอหุบยิ้มกับคำพูดที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว พลันหัวใจกลับกระตุกเต้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
"ฉันบอกว่า 'รักนะ' ไง" เธอย้ำคำพูดกับเขาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเพทายนิ่งไปแล้ว ช็อคหรือเปล่าเนี่ย!!
"อะ อืม ได้ยินแล้ว" เขากะพริบตาปริ่มๆ ใบหน้าขึ้นซับสีเลือดอย่างเห็นได้ชัด เขาเบือนหน้าหนีเธอเล็กน
