ผัวแก่

ฉันเป็นแค่เลขาเชย ๆ

พนักงานพากันเฮ ส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวเหมือนผึ้งแตกรัง บรรยากาศครื้นเครงสนุกสนาน สมกับเป็นบริษัทออแกไนซ์ที่มีคนทำงานจากสายนิเทศและศิลปกรรมมากมายล้นออฟฟิศ

“ไงเพ็ญ แกล่ะ เตรียมของขวัญรึยัง?”

บุษบงกชมักพูดกับเลขาของตัวเองซึ่งเป็นเพื่อนรักเพื่อนซี๊ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยด้วยถ้อยคำปกติเหมือนเพื่อนกัน แต่เฉพาะอยู่กันตามลำพังเท่านั้นนะ เพราะถ้าอยู่ต่อหน้าพนักงานหรือในห้องประชุมล่ะก็ เธอจะเรียกว่าคุณเพ็ญ หรือคุณเลขา แบบชัดถ้อยชัดคำเลยเชียวล่ะ

เพ็ญใจ หรือ เพ็ญ เธอเป็นสาวผมหยิกยาว ดำขลับ มักผูกผมเป็นหางม้ามาตั้งแต่รู้จักกัน เธอสวมแว่นตาหนาเตอะเหมือนพวกคงแก่เรียนทั่วไป แต่งตัวเรียบร้อยค่อนไปทางเชย แถมยังไม่ค่อยแต่งหน้าทาปากอีกต่างหาก

“เตรียมแล้วค่ะบอสเล็ก!”

เลขาสาวตอบบอสสาวไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ไร้แววตื่นเต้นเหมือนคนอื่น ๆ

“เตรียมแล้วหรือเอาของเก่ามาจับกันแน่ยะ ฉันรู้นะว่าแกงก!” บอสสาวมองเพื่อนอย่างดูถูก “ของขวัญของแกควรเป็นของขวัญราคาพิเศษด้วยนะ แกเป็นถึงเลขาหน้าห้องเจ้านาย จะมาแค่ 500 หรือ 600 ไม่ได้ เข้าใจมั้ย”

เพ็ญใจนิ่งไปนิด “แต่เราตั้งไว้อย่างต่ำ 500 นี่”

“ก็ใช่ แต่แกเป็นถึงเลขาของฉัน แกก็ควรจะใจป้ำหน่อย ไม่ใช่เอาของขวัญราคา 500 มาจับ”

“แต่คนในออฟฟิศไม่มีใครรู้นี่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน ฉันเป็นแค่เลขาเชย ๆหน้าห้องแก” ใช่ เจ้าหล่อนสั่งห้ามเธอไม่ให้บอกใครทั้งนั้น เจ้าหล่อนให้เหตุผลว่ามันเป็นเรื่องของการปกครอง

“ถึงงั้นก็เหอะ แกอย่างกไปหน่อยเลย ฉันให้เงินเดือนแกตั้งเยอะแน่ะ”

เยอะที่ไหน? เงินเดือนแค่สองหมื่นเศษ ๆเองนะ ทุกวันนี้แค่จ่ายค่าเช้าห้องค่ารถค่ากินก็แทบไม่เหลือให้ส่งไปที่บ้านแล้ว

“อารมณ์เสียอะไรครับที่รัก!”

เสียงนุ่มของชายหนุ่มทักมาแต่ไกล ก่อนจะเดินเข้ามาหาสองสาวพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น น่ารัก ตามสไตล์ของหนุ่มชอบหว่านเสน่ห์

“โจ...มาแล้วเหรอคะที่รัก บุษว่าจะไลน์ตามอยู่แล้วเชียว” บุษบงกชทำเสียงออดอ้อนแฟนหนุ่มทันทีที่เขาเข้ามาถึงตัว พร้อมกันนั้นก็ควงแขนโชว์เพื่อนรักแว่นหนาเสียเลยให้รู้แล้วรู้รอด “โจมาแล้ว งั้นเราไปทานข้าวกันเลยดีมั้ยคะ วันนี้บุษให้โจเลือกร้านเองเลยนะคะ แต่พอทานเสร็จต้องไปช่วยบุษเลือกของขวัญด้วยนะคะ”

“ครับที่รัก”

“น่ารักจังเลย” ผู้ชายคนนี้เอง คนที่เธอเคยแอบปลื้มตั้งแต่ปี 1 ยันปี 4 แต่ยัยเพื่อนตัวแสบกลับแย่งชิงไปเป็นของตัวเองอย่างหน้าด้าน ๆ ไม่สิ...ยัยนั่นไม่ได้แย่งเขาไปจากเธอหรอก เพียงแต่ยัยนั่นสวยและรวยมากต่างหาก แถมจริตแพรวพราวระยับ เลยจับผู้ชายที่พร้อมจะกระโดดใส่ถังข้าวสารได้ไม่ยาก