EP.35
“เรื่องที่ฉันกล่าวหาเธอเมื่อคืนนี้...” เขาหยุดพูดเล็กน้อย เพื่อรอให้ช้องนางช้อนตาขึ้นสบประสาน “ฉันรู้ความจริงแล้วนะว่า... เธอไม่ได้ทำ”
น้ำตาของคนตัวเล็กร่วงแหมะอาบแก้ม กลีบปากอิ่มสั่นระริก หัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน
แล้วมันแก้ไขอะไรได้ล่ะ ในเมื่อ... เขาข่มเหงหล่อนอย่างป่าเถื่อนไปแล้ว
“ค่ะ” หล่อนตอบสั้นๆ น้ำตาไหลไม่หยุด
ชาร์ลียื่นมือจะไปเช็ดน้ำตาให้ แต่ช้องนางเอียงหน้าหนีเพราะน้อยอกน้อยใจนัก
“นี่เธอจะไม่ถามหน่อยหรือว่าฉันรู้ได้ยังไง”
“ไม่จำเป็นค่ะ”
เขาถอนใจออกมาแผ่วเบา “เมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้ ฉันคุยอยู่กับท่านแม่ที่ห้องรับแขก และนักสืบของท่านแม่ก็ปรากฏตัวขึ้น”
“ค่ะ”
“ฉันอยากให้เธอให้อภัยในความงี่เง่าของฉัน เธอทำได้ไหมช้องนาง...”
หล่อนมองเขา... มองผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ และก็รู้ดีว่าควรจะหยุดทุกอย่างลงได้แล้ว
“ถ้าคุณอยากให้ฉันยกโทษให้...” หล่อนมองเขานิ่ง “คุณก็ต้องยอมห
