นักศึกษาพาเสียว NC
1048 คำ
ตอนที่ 12
“ปิดสนิทสวยเหลือเกิน ให้ผมชิมนะครับ” เธอพยักหน้าด้วยความเอียงอาย
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณจะซ่อนรูปได้ขนาดนี้” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกอีกครั้งก่อนจะซุกหน้าลงไปซิมความหวาน
เขาก้มหน้าลงไปเพื่อลากจูบที่เรียวขาสวยงามเป็นการเริ่มต้น เธอผ่อนคลายตัวเองได้มากเพราะความอ่อนโยนที่เขามีให้ สองมือแยกเรียวขางามออกจากัน พร้อมกับลากลิ้นไปตามร่องกลีบแคมขาว ที่มีภายในสีแดงสดก่อนจะถูกลิ้นร้อนสอดเข้าไปเพื่อดูดกินความหวานอย่างเอร็ดอร่อย
มณีมันตราครางเสียงสั่น ใบหน้าเธอบิดเบี้ยวเพราะความเสียวซ่านที่เกินทน ภาณุภัทร์ใช้ลิ้นร้อนลากไล้ไปมาไม่หยุดหย่อน ส่วนด้านบนก็ยังคงถูกเคล้นคลึงอกอวบด้วยมือหนาจนมณีมันตราวาบไหวสะท้าน
หญิงสาวแอ่นร่างบางหยัดขึ้นมาด้วยความเร่าร้อน สะโพกอวบกลมกลึงส่ายไปมาไม่หยุด และเมื่อความร้อนมารวมกันจนแทบจะระเบิดเธอก็ยิ่งส่ายสะโพกไปมา ภาณุภัทรเร่งตวัดลิ้นร้อนให้เร็วมากยิ่งขึ้น ส่วนสองมือก็ยังคงคลึงเคล้นสองเต้าด้านบนอย่างหนักหน่วง ลิ้นร้อนสะกิดติ่งเสียวไปมาจนแข็งเป็นไต เธอไม่อาจทนความเสียวซ่านที่เขามอบให้ได้เลยสักนิด
"กรี๊ดดดดด!!!!! อร๊าย!!!!!"
นิสิตสาวสะท้านวูบวาบไปทั่วร่าง เธอนอนหอบสะท้านแน่นิ่งไปหลายวินาที ก่อนจะอ่อนยวบลงมานอนแผ่หลาบนเตียงกว้าง ปล่อยให้เขาสำรวจมองดูเรือนร่างอันสวยงามสมส่วนของเธออยู่ฝ่ายเดียว
“คุณสวยเหลือเกิน” เขาเอ่ยชมเธอในขณะที่มือของตัวเองก็ไม่หยุดที่จะลูบไล้เรือนร่างอีนบอบบางของคนตรงหน้า มณีมันตรายังคงหมดแรงเพราะเธอเพิ่งไปแตะขอบสวรรค์มาเมื่อสักครู่ ดวงตากลมโตฉ่ำปรือไปด้วยไฟพิศวาสที่ถูกเขามอบให้
ภาณุภัทรหลงใหลไปกับเรือนร่างอันขาวเนียนอวบสวยของเธอจนสติที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และตอนนี้เขาก็ไม่อาจห้ามความต้องการของตัวเองได้ เขาลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกไปจนหมดสิ้น ก่อนจะกลับมานอนที่เตียงกับเธออีกครั้งแล้วซุกไซ้อย่างหื่นกระหาย บริเวณส่วนไหนของเธอก็ดูสวยงามน่าลูบไล้ไปเสียหมดจนมือไม้ของเขาสะเปะสะปะไปทั่ว
ภาณุภัทร์มอบความเป็นชายให้เธอลูบไล้และดูดกลืน และด้วยความช่ำชองของหญิงสาว เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะเป็นสาวบริสุทธิ์ ก่อนจะเริ่มการแทรกตัวตนเข้าไปอย่างลึกล้ำและรุนแรง จนทำให้มณีมันตรานิสิตสาวได้สติและกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ยยย!!!กรี๊ด!!! เจ็บ ฉันเจ็บ เอาออกก่อนค่ะ อื้อ!!!” เสียงร้องของหญิงสาวทำให้ภาณุภัทร์เงยหน้าจากทรวงอกอวบใหญ่ละลานตา ขณะที่กำลังฝังใบหน้าลงไปคลุกเคล้าพร้อม ๆ กับการสอดใส่แท่งรักเมื่อสักครู่
“คุณยังไม่เคยเหรอ” ประธานหนุ่มรีบถามหญิงสาวรีบพยักหน้า..ก่อนที่มือเรียวบางของเธอจะพยายามดันสะโพกหนาของเขาออก ในขณะเดียวกันภาณุภัทรก็ไม่เชื่อและต้องการจะพิสูจน์จึงดันตัวตนเข้าไปใหม่ แต่มันก็เข้าไปได้แค่เพียงส่วนหัว แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ก่อนจะค่อย ๆ เริ่มทดสอบโดยการดันให้มันเข้าไปใหม่
“ฮือ ๆ ฉันเจ็บ ฉันเจ็บ อ๊าห์...อร๊าย เบาๆ” หญิงสาวร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด จนเธอร้องไห้ออกมาเบา ๆ น้ำตาเธอไหลอาบสองแก้ม เขาพยายามปลอบเธอ ก่อนจะลูบศีรษะเบา ๆ แล้วจูบไปที่หน้าผากมนอย่างรักใคร่ ภาณุภัทร์ก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูและบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ถ้าคุณผ่านมันไปได้ ผมรับรองว่ามันจะเป็นความสุขมากกว่าความเจ็บปวดอย่างแน่นอน” ประธานหนุ่มปลอบเธอเสร็จเรียบร้อยและหญิงสาวก็พยักหน้ารับรู้ ภาณุภัทร์จึงไม่รอช้ารีบแยกเรียวขางามของเธอออกจากกัน เขาเริ่มต้นจากเบาไปหนักโดยการส่งปลายลิ้นร้อนเข้าไปแทนความใหญ่โตเมื่อก่อนหน้านี้
“อ๊ะห์ แบบนี้สิ อื้มมม เสียวเหลือเกิน” เธอกดศีรษะของเขาไว้แน่น
“ทำนาน ๆ นะคะ” หญิงสาวพร่ำเพ้อ ส่วนมือเรียวบางก็ลูบไล้ไปมาที่ท้ายของเขาด้วยความรักใคร่
“ได้แต่คุณต้องช่วยผมด้วยเหมือนกันนะ”
“ช่วยยังไงคะ”
“แบบเมื่อกี้นี้ไง” พูดจบเขาก็สลับร่างของเธอไปยังด่านล้างแล้วดันแท่งเอ็นเข้าไปในโพรงปากนุ่ม เธอรีบทำให้เขาอย่างรู้งาน โพรงปากนุ่มดูดกลืนแท่งรักเข้าไปจนถึงคอย จนเธอสำลักขึ้นมา
“อ๊อก..อ๊อ..อ๊อก..แค่ก ๆ”
“ไหวมั้ย” ภาณุภัทร์รีบหยุดเพื่อถามอาการของเธอ
“พอเถอะ..คุณไม่ต้องช่วยผมแล้ว” เขาจับเธอมานอนในท่าปกติ หญิงสาวนอนหายใจรวยริน
ภาณุภัทร์จูบเธออย่างเร่าร้อนอีกครั้ง มณีมันตราจูบตอบเขาอย่างไม่เกี่ยงงอน แต่ลิ้นเล็กก็ยังคงกล้า ๆ กลัว ๆ เมื่อชายหนุ่มผลักดันลิ้นร้อนให้เข้าไปภายในโพรงปากนุ่มของเธอ หลังจากนั้นหญิงสาวก็ตอบสนองจนทำให้อารมณ์ของเขาเดือดพล่าน เธอไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ มณีมันตรากำลังหลงใหลในความอบอุ่นที่ภาณุภัทร์มอบให้ เมื่อทนกับสัมผัสอันเร่าร้อนไม่ไหวริมฝีปากบางจึงเผยอออกพร้อมกับส่งเสียงร้องคราง
ภาณุภัทร์หลงใหลไปกับความหวานในโพรงปากนุ่ม ก่อนจะผละออกมาหาความหอมที่ลำคอระหง ในขณะที่ลิ้นร้อนลากไปมาตามลำคอขาวผ่องมือหนาก็เริ่มลูบไล้ไปที่เรียวขางามอีกครั้ง ก่อนจะจับให้ขาเรียวงามแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว และใช้ความแข็งแกร่งจากส่วนล่างถูไถไปมากับกายสาวจนคนใต้ร่างร้องครางด้วยความเคลิบเคลิ้บและทันใดนั้น
- ผู้เขียน
