“พวกเขารักกัน เขาถึงได้ใส่ใจกันแบบนั้น แต่เราสองคนไม่ได้...”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้ว่าเธอจะบอกอะไร” มาริออสหันมาห้ามเสียงกระด้าง
“เธอไม่ได้รักฉันอย่างที่รักพี่เพนน์ใช่ไหมล่ะ”
ทำไมหล่อนจะไม่ได้รักเขา ในเมื่อตอนนี้ทุกห้องหัวใจมีแต่เขาเท่านั้น เขาต่างหากที่ไม่เคยมองหล่อนเลย
“เลิกพูดเรื่องตลกแบบนี้เถอะ มันน่าขำ”
พิมรักรีบกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองที่มันตื้นเขินขึ้นทุกวันด้วยการตัดบท
“นั่นสิ” คนตัวโตทำหน้าบูด “กลับบ้านกันได้แล้ว พี่เพนน์ไม่พอใจมากที่ฉันทำให้เธอหนีออกมา และถ้าเช้านี้เธอไม่ยอมกลับไป ฉันคงต้องถูกพี่เพนน์เล่นงานแน่”
“ที่นายมารับฉันนี่ก็เพราะ...”
“เป็นคำสั่งของพี่เพนน์”
เขาต่อให้และเดินไปที่ประตู สักพักก็หยุดและพูดขึ้นอีกครั้ง
“กลับกันเถอะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับพี่ชายตัวเองน่ะ”
พิมรักน้ำตาซึม ความดีใจที่เห็นหน้าเขาสลายไปสิ้น ที่แท้ทุกอย่างที่มาริออสทำก็เพราะเป็นคำสั่งข
