มัลลิการีบเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ หลังจากที่พิมรักและอนุชิตมาถึงร้านอาหารได้ไม่นาน
“ขอโทษที่พี่มาช้าไปหน่อยนะ รถติดมากเลย”
“อะไรกันครับคุณแพท” อนุชิตหันมามองหน้าพิมรักอย่างไม่เข้าใจ “อย่าบอกนะว่าคุณแพทนัด...”
“แพทนัดพี่หนิงมาเองค่ะ”
“อ้าว ผมก็นึกว่าคุณแพทอยากกินข้าวกับผมสองต่อสอง” อนุชิตลุกขึ้นโวยวาย สีหน้าไม่พอใจ
“แพทขอโทษนะคะ ถ้าทำให้คุณคิดแบบนั้น”
“ผมคิดไปไกลเลยละครับว่า หลังจากเรากินมื้อกลางวันเสร็จ เราจะไปดูหนังกัน จากนั้นก็ไปต่อด้วยมื้อค่ำ และจบลงบนเตียง”
“แพทไม่นอนกับผู้ชายมั่วซั่วหรอกค่ะ” พิมรักตอกกลับเสียงขุ่น ไม่พอใจที่อนุชิตดูถูกตัวเอง
“อ้าว ผมจะไปรู้หรือครับ ก็เห็นคุณแพทนอนกับไอ้หมอนั่น”
“คุณอนุชิต” พิมรักลุกขึ้นยืน กุมแก้วน้ำในมือเอาไว้แน่น “ขอโทษแพทเดี๋ยวนี้นะคะ”
“ผมพูดความจริง ก็คุณนอนกับไอ้หน้าหล่อนั่น แล้วทำไมจะมานอนกับผมไม่ได้ โอ๊ย!...”
น้ำในแก้วที่อยู่ในมือพิมรัก
