หนึ่งเดือนต่อมา...
พิมรักหอบหิ้วอาหารกลางวันด้วยฝีมือปลายจวักของตัวเองไปหาสามีถึงโรงแรม โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวให้เขารู้ล่วงหน้ามาก่อน
“สวัสดีค่ะ คุณแพท มาพบคุณมาร์ซเหรอคะ”
เลขาฯ หน้าห้องมาริออสรีบก้าวมาทักทาย และช่วยถือกล่องข้าวสีฟ้าที่ซ้อนกันถึงสี่ชั้น
“ใช่จ้ะ พี่มาร์ซอยู่ในห้องทำงานหรือเปล่าจ๊ะ”
“อยู่ค่ะ”
“แล้วมีใครอยู่ด้วยไหมจ๊ะ”
“มีคุณเพนน์อยู่ด้วยค่ะ แต่ไม่น่าจะคุยเรื่องงานอะไรกันหรอกค่ะ คงแวะมาทักทายกันเฉยๆ”
พิมรักยิ้มตอบ ก่อนจะเดินไปหยุดที่ประตูห้องทำงานของสามี และหันกลับไปหาเลขาฯ สามีอีกครั้ง
“รบกวนเทอาหารใส่จานให้ด้วยนะคะ เดี๋ยวแพทกับพี่ มาร์ซจะออกมากินค่ะ”
“ได้ค่ะคุณแพท”
พิมรักระบายยิ้ม ยกมือขึ้นจะเคาะประตู แต่มันกลับถูกเปิดออกมาเสียก่อน พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของเพเรอคลิส
“สวัสดีค่ะพี่เพนน์”
เพเรอคลิสเลิกคิ้วแปลกใจ ก่อนจะอมยิ้ม “สวัสดีครับน้องแพท มาหาเจ้ามาร์ซมันหรือ”
