ตกค่ำวันเดียวกัน
รามนั่งดูเสื้อที่พริมซื้อให้เมื่อตอนเย็น เขาใส่ไม้แขวนและแขวนไว้ให้มองเห็นได้ชัดตั้งแต่เปิดประตูเข้าห้องมาเลย ไม่ได้อยากจะเอามาใส่เพราะกลัวว่าสีจะตก นี่ของขวัญชิ้นแรกเลยนะ
ขณะที่กำลังนั่งมองเสื้อที่แขวนไว้ตรงตู้แล้วนั่งยิ้มกับตัวเอง รามก็คิดอะไรบางอย่างออกขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์มือถือและถ่ายภาพเสื้อที่แขวนอยู่หน้าตู้ส่งให้กับพี่สาวคนสวยได้ดู
ฟึ่บ~
ราม : ขอบคุณนะครับ ถูกใจมากเลย
พริม : เอาไปซักก่อนนะ อย่าเพิ่งใส่ เหม็นขี้เจ๊ก
ราม : ผมจะแขวนไว้แบบนี้แหละครับ
พริม : ทำไม?
ราม : กลัวสีตกครับ กลัวเสื้อเป็นรอยด้วย
พริม : เวอร์ไปละ พี่ซื้อมาให้ใส่นะ ก็เอาไปใส่สิ ก่อนใส่ก็อย่าลืมซักก่อนด้วย เดี๋ยวจะคันเอา
ราม : ครับ ไว้ถ้าได้ออกไปไหน จะเอาใส่ไปหล่อๆ เลย
พริมอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับ ซึ่งรามก็ไม่ได้ส่งข้อความหาอีกเช่นกัน แต่ถึงอย่างนั้น..เขาก็ยังมีแผนอยู่
ครึ่ง
