เช้าวันต่อมา
พริมตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ปวดร้าวระบมไปทั้งตัว ราวกับว่าตัวเองนั้นไปออกรบออกศึกกับใครที่ไหนมา พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก็ไม่แปลกใจเลยที่สภาพตัวเองเป็นแบบนี้ โดยเฉพาะส่วนล่าง มันทั้งแสบทั้งปวด ไม่รู้จะเดินปกติได้หรือเปล่า
ก๊อกๆๆ ~
"พริมลูก"
"ขาแม่~" เธอขานรับเสียงผู้เป็นแม่ที่ร้องเรียกอยู่นอกห้อง
"จะสายแล้วนะลูก ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมตื่นสาย"
"!!!" พริมรีบลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจ จนลืมความเจ็บปวดทางร่างกาย ก่อนที่เธอจะหันไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองมาเปิดดู ตอนนี้แปดโมงแล้ว เธอมีเรียนวันนี้ตอนเก้าโมง นาฬิกาที่ตั้งเอาไว้ก็ปลุกตามปกตินะ แต่เป็นเธอมากกว่าที่ไม่ยอมตื่นขึ้นมา
"พริมลูก"
"เดี๋ยวพริมตามลงไปค่ะ ขออาบน้ำแป๊บนึง"
"จ้ะลูก"
หญิงสาวรีบลนลานลงจากเตียง รีบอาบน้ำและแต่งตัวก่อนจะรีบเดินลงไปข้างล่าง
"พริมกินข้าวก่อนสิลูก"
"ไม่ทันแล้วค่ะ เดี๋ยวพริมหาขนมปั
