“ กลับบ้านเรากันนะคะพี่คีย์…”
“ กลับไปหาคุณพ่อกันนะคะ…” เอวาเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ ลูบแผ่นหลังกว้างอย่างแผ่วเบาร่างสูงนิ่งเงียบอยู่สักพักก่อนจะค่อยๆ ผละใบหน้าของออกจากไหล่มน...
เอวาเอื้อมมือไปประคองใบหน้าของคีรินเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนจะส่งยิ้มให้บางๆ
“ วันนี้วันเกิดของพี่ ถ้าพี่จะร้องไห้วาก็อยากให้พี่ร้องเพราะพี่สุขใจไม่ใช่ทุกข์ใจนะคะ...”
“ กลับบ้านเรากันค่ะ ” คีริบมองใบหน้าผู้หญิงที่ตัวเองรักก่อนจะพยักหน้านิดๆ มือเรียวเอื้อมมาจับมือหนาเอาไว้ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับไปที่รถพร้อมๆ กัน
ตลอดทางกลับมาที่บ้านเอวาพยายามทำบรรยากาศภายในรถให้ครึกครื้นที่สุดรวมถึงตัวคิมหันต์ที่เป็นคนต้นคิดให้ลูกชายได้เจอกับแม่แท้ๆ ของเขาในวันเกิดแต่กลายเป็นว่าทุกอย่างไม่เป็นไปอย่างที่เขาคิดเลย คีรินดูซึมและเงียบไปอย่างเห็นได้ชัด…
จะจัดเซอร์ไพรส์วันเกิดให้ลูกชายสุดรักทั้งทีสุดท้ายมันดันพังไม่เป็นท่า
เขาไม่เหมาะกับก
