ผมเคยพูดเอาไว้ว่าผมไม่ได้ต้องการความเหมาะสมเฉกเช่นกิ่งทองกับใบหยก แต่สิ่งที่ผมปรารถนาจริง ๆ มีเพียงกิ่งก้านธรรมดาที่สามารถโอบอุ้มผมจากความรักอันแท้จริงได้ และกิ่งก้านที่แสนธรรมดานั้นก็คือพี่แผน คนที่ผมยอมมอบทั้งร่างกายและจิตใจให้อย่างไม่มีข้อแม้ จะหาว่าผมใจง่ายก็ได้ แต่ผมมั่นใจในตัวพี่แผนว่าเขาจะทำตามคำสัญญาได้ทุกอย่าง
ผมตื่นขึ้นมาด้วยเรือนร่างที่เปลือยเปล่า พี่แผนยังคงตื่นแต่เช้าออกจากบ้านอีกตามเคย ตะกรุดเส้นสีดำถูกคล้องลงที่คอผมตอนไหนก็ไม่อาจรู้ได้ พี่แผนน่าจะตื่นมาแล้วคล้องให้ผม เขาบอกว่าผมต้องสวมมันไว้ตลอดเวลา
ผมหลุบตาต่ำลงมาก็เห็นกำไลไม้แกะสลักที่ข้อมือ พลันแก้มขาวก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ พี่แผนทำตัวน่ารักจัง...
ถึงเขาจะพูดจากวน ๆ ตรงไปตรงมาแบบขวานผ่าซาก แต่เขาก็เป็นคนที่ชอบใส่ใจกับอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับผมเสมอ จะไม่ให้ผมหลงใหลเขาได้ยังไงล่ะครับ ถ้ามีผู้ชายหล่อ ๆ มาคอยทำอะไรให้ตล
