“ขี้อวดซะด้วย”
“นี่เธอ...”
“ล้อเล่นค่ะ คนอะไรขึ้นง่ายจริง” เธอส่ายหน้าแล้วยิ้มก่อนจะยกเบียร์ขึ้นมาดื่มจนหมดกระป๋อง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบกระป๋องที่สองขึ้นมา
“ไหนว่าจะดื่มกระป๋องเดียวพอให้หลับสบาย” เขาพูดขัดขึ้นก่อนที่เธอจะได้แงะฝากระป๋องออกเสียอีก
“แหม อย่าหวงสิคะคุณหมอสุดหล่อ ขออีกสองกระป๋องเดี๋ยวจะไปนอนจริงๆ เลย...นะคะ...น้า....” เธอส่งยิ้มอ้อน และไอ้รอยยิ้มบ้านั่นมันก็ทำให้หัวใจของเขาคันยุบยิบไปหมด
“เห็นแก่กับแกล้ม จะให้อีกแค่สองกระป๋องละกัน” เขาบอกพร้อมกับเบือนสายตาไปมองที่หน้าจอทีวีอีกครั้ง แม้ว่าตอนนี้เขาชักจะเริ่มไม่อยากดูมันแล้วก็ตาม
“ขอบคุณค่ะ” คนสวยรีบเปิดฝากระป๋องเบียร์แล้วยกขึ้นมาจิบอย่างอารมณ์ดี
เขาก็ไม่รู้ว่าเด็กนี่ดื่มเก่งแค่ไหน แต่หลังจากกระป๋องที่สองหมดลงเขาก็เห็นว่าร่างเล็กเริ่มจะโงนเงนเหมือนจะหลับกลางอากาศอยู่หลายครั้ง
“เมาแล้วมั้ง ไปนอนได้แล้วไป”
“เปล่านะคะ...
