“คุณบอกว่าจะให้สิบล้าน ทำไม...กลายเป็นยี่สิบล้านคะ”
“ก็...ไม่มีอะไรมาก สิบล้านแรกคือเงินค่าจ้างที่ให้เธอออกไปจากชีวิตพวกเรา ส่วนอีกสิบล้านที่เพิ่มให้...ฉันให้เป็นค่าตัวของเธอ ยังไงก็ขอบใจนะที่ช่วยทำให้ฉันได้ปลดปล่อย หวังว่าเราสองคน...จะไม่ได้เจอกันอีกในชาตินี้ ขอให้เธอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าเข้าไปทำลายครอบครัวของใครเค้าอีกเลย”
พอพูดประโยคนั้นแล้ว เขาก็ได้เห็นน้ำตาของเธออีกครั้ง ทว่าดวงตาที่เคยหม่นเศร้าตลอดหลายวันแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างจนเขารู้สึกใจหายอย่างไม่บอก
“ค่ะ หนูก็หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกในชาตินี้ ขอบคุณมากนะคะสำหรับค่าตัวที่เพิ่มให้ เงินก้อนนี้คงช่วยให้หนูได้มีชีวิตใหม่ได้จริงๆ นั่นแหละ งั้นก็พาหนูกลับขึ้นฝั่งเถอะค่ะ หนูพร้อมจะไปจากชีวิตของพวกคุณทุกคนแล้ว”
เธอลุกขึ้นยืนแล้วปาดน้ำตาพร้อมกับถือเช็คใบนั้นเอาไว้แน่น ความเจ็บปวดที่ส่งผ่านมาทางดวงตาคู่นั้นมันกรีดลึกลงมาถึงกลาง
