“ขอบคุณมากครับ พ่อจะสู้เพื่อทะเลนะ”
เขายิ้มให้ลูกก่อนจะหันไปมองหน้าแม่ของลูกครู่หนึ่งแล้วจึงได้ก้าวออกไปจากห้องนั้นในที่สุด
“คุณแม่ดุคุณพ่อทำไมครับ”
“เอ่อ...แม่ไม่ได้ดุพ่อของทะเลนะคะแค่อธิบายให้เค้าฟัง”
“แล้วทำไมคุณพ่อดูเศร้าจังล่ะครับ”
“แม่ก็ไม่รู้สิคะ ลูกอย่าไปคิดอะไรมากเลยนะ นอนดูทีวีไปก่อน แม่ขอไปสั่งอาหารขึ้นมากินแป๊บนะครับ อิ่มแล้วแม่จะมาปอกผลไม้ให้กินนะ”
“ครับ”
เขามองมารดาเดินไปที่เครื่องโทรศัพท์ได้ยินท่านสั่งอาหารแล้วท่านก็ไปหยิบผลไม้จากในตู้เย็นออกมาแล้วเอามาปอกให้เขากินอย่างที่บอก
เธอพูดกับเขาแรงไปรึเปล่านะ?
คำถามนี้รบกวนจิตใจของเธออยู่ซ้ำๆ ตั้งแต่เมื่อเช้ามาจนถึงตอนนี้ ภายในห้องไม่ได้มีแค่เธอกับลูกชายตามลำพังเพราะธีรกิจและกมลชนกหอบของเล่นมากมายมาให้หลานชายเอาไว้เล่นแก้เบื่อ รวมถึงของบำรุงร่างกายที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี ซึ่งก็มีทั้งของลูกและของเธอด้วย
หลังจากที่คุณปู่คุ
