เวลาผ่านไปจนกระทั่งเกือบเที่ยง ธาวินก็ออกมาจากห้องผ่าตัด หลังจากนั้นเขาก็กลับมาที่ห้องพักแล้วเห็นว่าทั้งพี่สาวและพี่เขยต่างก็นั่งรออยู่ในห้องแล้ว
“อ้าว สองคนนี้มาได้ไงครับเนี่ย”
“มาเซอร์ไพรส์เราไง ก็เราไม่ยอมกลับกรุงเทพฯ บ้างเลยนี่นา พี่สองคนเลยต้องหาวันพักร้อนแล้วมาเยี่ยมหลานเอง” ธารากานต์บอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“โธ่ ก็งานผมยุ่งนี่ครับพี่ธารา”
“งานยุ่งหรือติดสาวจ๊ะ ยิ่งสาวกำลังท้องป่องด้วยดูท่าคงไม่กล้าอยู่ห่างเลยสิ ถึงหิ้วณิชามาทำงานด้วยแบบนี้น่ะ”
เธอยังเอ่ยเย้าน้องชายต่อไปแม้จะรู้แล้วว่าสุณิชามีนัดอัลตราซาวนด์บ่ายนี้
“แน่นอนสิครับ ก็สาวน่าติดนี่นา แต่พวกพี่มาก็ดีครับ ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันดีกว่า ผมมีร้านนำเสนอด้วยนะ อยู่ริมแม่น้ำกกน่ะ บรรยากาศดีมากเลย”
“แหม มาอยู่ไม่กี่เดือนทำเป็นมีร้านประจำนะเรา ไม่ใช่แอบพาสาวที่ไหนไปกินข้าวสองต่อสองแล้วทิ้งน้องพี่ไว้บนไร่หรอกนะ”
คราวนี้สิปปกรแก
