“ณิชาเค้าฟื้นแล้วจริงๆ เหรอครับพี่ว่าน”
“อืม ตื่นขึ้นมาตอนหกโมงน่ะ สัญญาณชีพทุกอย่างปกติแล้ว หัวใจก็เต้นดีขึ้นมาก หายใจได้เอง พูดคุยรู้เรื่องถึงจะยังเบลออยู่สักหน่อย แต่ก็ถือว่าไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วล่ะ ถ้าไม่เชื่อเดี๋ยวขึ้นไปข้างบนแล้วนายก็ลองตรวจร่างกายเธอดูอีกทีสิ”
“ขอบคุณครับพี่ว่าน เดี๋ยวโอนเคสเธอมาให้ผมเลยนะ ผมจะดูแลเธอเอง"
“ได้สิ ว่าแต่...ยังไม่เปิดตัวเหรอ ห่วงกันขนาดนี้น่ะ ตัวจริงล่ะสิคนนี้”
“อีกไม่นานหรอกครับ ทั้งโรงพยาบาลจะได้รู้แน่ว่าผมกำลังจะสละโสดแล้ว”
“งั้นสาวๆ คงได้อกหักกันระนาวเลยล่ะ ยังไงก็อย่าลืมแจกการ์ดพี่ด้วยละกัน”
“ได้เลยครับ”
แล้วพวกเขาก็เดินตามเจ้าหน้าที่ที่กำลังเข็นเตียงของสุณิชาขึ้นไปที่ห้องพักชั้นบน และเมื่อได้อยู่ตามลำพังในห้องแล้ว เจ้าสัวที่นั่งอยู่ข้างเตียงฝั่งหนึ่งก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนโดยมีสิปปกรยืนอยู่ข้างๆ ส่วนธาวินนั่งจับมือของสุณิชาอยู่ตลอด
“ถ้าณิ
