ไม่รักก็อย่าร้าย

EP5คนในความลับ

‘แม่คะ อย่าทิ้งหนู ไม่มีแม่แล้วหนูจะอยู่ยังไง หนูไม่เหลือใครแล้วนะคะแม่‘ เสียงร่ำไห้ของเด็กสาวดังกึกก้องไปทั่วทั้งห้องพักในโรงพยาบาลอย่างน่าสงสาร เธอจับมือของมารดาที่นอนแน่นิ่งเป็นร่างไร้วิญญาณไว้แน่น ในขณะที่ปากก็ไม่หยุดเอ่ยอ้อนวอนให้มารดาตื่นขึ้นมา ’ช่วยตื่นขึ้นมาเถอะค่ะ อย่าทิ้งหนูไว้แบบนี้‘

ไม่มีแม่แล้วเธอจะอยู่ยังไง ทำไมแม่ถึงใจร้ายจากเธอไปแบบนี้ แม่ไม่คิดถึงเธอบ้างเลยเหรอ มีสักเสี้ยววิในความรู้สึกที่นึกถึงเด็กคนนี้บ้างไหม ในขณะที่แม่ต้องการพ่อจนหมดหัวใจ แม่ลืมไปรึเปล่าว่าเด็กคนนี้ก็ต้องการแม่เหมือนกัน

‘แม่ต้องการพ่อ แต่แม่ลืมไปแล้วเหรอคะว่าหนูก็ต้องการแม่เหมือนกัน ทำไมแม่ไม่นึกถึงหนูบ้าง ทำไมถึงทิ้งหนูได้ลง’ ตั้งแต่วันที่แม่จับได้ว่าพ่อมีคนอื่น แม่ก็เอาแต่ร้องไห้เสียใจทุกวัน แม่เอาแต่เพ้อหาพ่อ ในขณะที่พ่อเสวยสุขอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ ทุกนาทีในชีวิตของแม่มันมีแต่เรื่องราวของพ่อเต็มไปหมด แม่รักพ่อมาก ข้อนั้นเด็กสาวรู้ดี รู้ดีที่สุด

ภาพที่แม่ร้องไห้หาพ่อทุกวันมันยังติดตาของเธอไม่หาย ในตอนนั้นเด็กสาวเองก็เสียใจ เธอเองก็รู้สึกว่าโลกทั้งใบพังทลาย ทว่าเธอกลับต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อเป็นที่หลบภัยให้กับแม่ สองแขนของเธอที่คอยโอบกอดแม่ไว้ มือของเธอที่คอยเช็ดน้ำตาให้ ปากที่พร่ำพูดว่าไม่เป็นไร คนที่อยู่ข้าง ๆ แม่ตลอดคนนี้ไม่สามารถรั้งชีวิตแม่ให้อยู่ต่อได้เลยใช่ไหม

แม่ถึงได้ตรอมใจเรื่องของพ่อจนจากไป ทิ้งเธอไว้เพียงลำพังแบบนี้

หัวใจของเด็กสาวแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี หมดสิ้นความหวัง หมดสิ้นทุกอย่างในชีวิต โลกที่เคยสดใสมืดหม่นลงถนัดตา

‘แม่เอาแต่บอกว่าพ่อใจร้าย แม่เองก็ใจร้ายไม่ต่างจากพ่อเลยค่ะ ไม่ต่างกันสักนิด‘

“พี่ครับ พี่”

“ฮะ” ควีนสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิดเงยหน้าขึ้นสบตากับบาร์เทนเดอร์หนุ่มตรงหน้า “มีอะไร”

“รับเครื่องดื่มเพิ่มไหมครับ”

“อืม” ควีนยกมือขึ้นลูบหน้าเพื่อเรียกสติตัวเองกลับคืนมา ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ เรื่องของแม่ถึงแวบขึ้นมา หรืออาจเป็นเพราะว่าตอนนี้เธอเริ่มเมาจึงทำให้ควีนนึกถึงแม่ “เหอะ” ความทรงจำเลวร้ายเหล่าเธอขุดหลุมฝังมันไปนานมากแล้ว

: อยู่ไหน

ควีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเมื่อได้ยินเสียงแจ้งเตือนคนส่งข้อความมาหา บนใบหน้าสวยมีรอยยิ้มบาง ๆ เมื่อเห็นว่าใครเป็นเจ้าของข้อความที่ส่งมา

ควีน: ทำไม คิดถึงหรือไง

: อย่าเลอะเทอะ

ควีน: อะไรอะ ไม่คิดถึงก็ไม่ต้องอยากรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน

: เมาเหรอ

ควีน: อะไรทำให้นายคิดว่าฉันเมา

: เธอพูดจาไม่รู้เรื่อง

ควีน: เหรอ

: ควีน

ควีน: ในใจนาย

: ฮึ

ในวันที่ฝนตกในใจ คำพูดแสนเย็นชาของเขากลับทำให้เธอยิ้มได้อีกแล้ว

“พี่คุยกับแฟนเหรอ” ควีนเงยหน้ามองบาร์เทนเดอร์ที่กำลังยิ้มกรุ้มกริ่มให้เธออยู่ บาร์เทนเดอร์คนนี้มีชื่อว่าต้า ควีนกับต้าสนิทกันพอสมควร รู้จักกันเพราะเธอเป็นลูกค้าประจำที่บาร์นี่แหละ

“คนในความลับย่ะ”

“แอบกินกันลับ ๆ เหรอ”

“ทำนองนั้น” ควีนยักคิ้วหลิ่วตาใส่ตา ท่าทีทะเล้นของควีนมันดูน่ารักจริง ๆ ในสายตาของต้า

“ระวังรักเขามาจริง ๆ แล้วกัน”

ควีนชะงักเล็กน้อยกับคำพูดนั้น ก่อนเผยรอยยิ้มกว้างออกมา ”ไม่มีวัน“

ความสัมพันธ์ระหว่างควีนกับผู้ชายคนนั้นมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อหกปีที่แล้ว เหตุการณ์มันเริ่มต้นด้วยความเมาแล้วมีอะไรกัน หลังจากนั้นเป็นความพึงพอใจระหว่างควีนกับผู้ชายคนนั้นล้วน ๆ

กฎเหล็กของความสัมพันธ์คู่นอน ไม่หึง ไม่หวง ไม่จู้จี้ ไม่งี่เง่า ที่สำคัญไปกว่านั้นห้ามรู้สึกดี และห้ามรู้สึกรัก เราแค่ใช้ร่างกายปรนเปรอกันเท่านั้น

“พี่มั่นใจได้ยังไง ผมเจอมานักต่อนักแล้วนะ ไอ้พวกมีความสัมพันธ์ไม่ผูกมัดเนี่ย ร้อยทั้งร้อยไม่ฝ่ายใดก็ฝ่ายหนึ่งมีคนรู้สึกจริงอยู่แล้ว“ ต้าพูดเสียงจริงจัง เพราะตัวต้าเองก็เคยประสบพบเจอเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกัน ”ถอนตัวได้ก็ถอน มันไม่คุ้มนะครับ มีแต่เจ็บกับเจ็บ“

”ทำไม เป็นห่วงพี่เหรอ“ ถามกลั้วหัวเราะ

”ผมแค่ไม่อยากเห็นพี่เมา ตอนเมาพี่น่ากลัว“

”ไอ้ต้า“ กำหมัดเตรียมทุบลงหัวต้า แต่คำพูดของต้าทำให้ควีนชะงัก ”คนนั้นเปล่าคู่นอนพี่“

”ฮะ“ ควีนตาโตหันกลับไปมองตามนิ้วของต้าทันที แล้วเธอก็เจอจริง ๆ เจอราชายืนหัวโด่อยู่