ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่มืดสนิทมีหนึ่งร่างแบบบางนอนคว่ำหน้าระคนหมดอาลัยตายอยากในชีวิตอยู่บนที่นอน ควีนทอดสายตามองออกไปนอกระเบียงอย่างเหม่อลอยหวนนึกถึงเรื่องราวที่ผ่าน
ตั้งแต่วันที่ควีนไปคุยกับราชามาจนถึงวันนี้เป็นเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ควีนขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ออกไปเจอใคร ทั้งที่โดยปกติแล้วควีนไม่เคยอยู่ติดบ้านด้วยซ้ำ หากเป็นเมื่อก่อน ตอนนี้ควีนอาจอยู่ที่ร้านของราชา สังสรรค์กับกลุ่มเพื่อน ๆ หรือไม่ควีนก็อยู่ที่ห้องของเขา
ทว่าตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ควีนกลับมาจุดเดิม จุดที่ไม่มีใคร จุดที่ไม่รู้ว่าต้องไปหาใคร ไปที่ไหน มันรู้สึกใจหายและควีนก็เสียใจที่เรื่องราวมันกลายเป็นแบบนี้ ควีนคิดถึงราชา คิดถึงเพื่อน คิดถึงช่วงเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน แต่ต่อให้ควีนคิดถึงหรืออยากไปเจอมากขนาดไหน ควีนก็ต้องข่มใจไว้ ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่ของมันไป ไม่ช้าไม่นานเดี๋ยวควีนก็ชินชากับความรู้สึกโดดเดี่ยวพ
