“อยากให้เดินได้เร็วๆ จัง” พันศึกแตะมือเล็กๆ ของลูกสาวตัวน้อย ก่อนที่จะมีสัมผัสตอบรับจากมือเล็กๆ กำนิ้วใหญ่ๆ ของเขาเสียแน่น
“ลูกกำมืออาด้วยค่ะ” ไพรหอมมองแล้วอมยิ้ม
“ลูกหน้าตาเหมือนอายังกับถอดแบบออกมาเลย” พันศึกพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ดีแล้วค่ะ เค้าบอกว่าผู้หญิงหน้าตาเหมือนแม่จะอาภัพ เหมือนหอมกับแม่ไงคะ อาภัพตั้งแต่เด็ก ยายหนูหน้าตาเหมือนพ่อน่ะดีแล้วค่ะ” เธอพูดแล้วอมยิ้ม
“จะหน้าตาเหมือนใครไม่รู้ล่ะ ใครทำให้ลูกสาวของอาเสียใจ มันโดนยิงไส้แตกแน่”
“อาน่ะ หวงลูกสาวทั้งที่แกยังเด็กอยู่เลยนะคะ” เธอหัวเราะเบาๆ
“ก็อาไม่เคยมีลูกสาวนี่นา”
“จะเคยมีได้ไงคะ ก็ไหงบอกว่าเพิ่งเคยมีลูกมีเมีย” เธอหัวเราะกับคำพูดของเขา
“อยากนอนกอดเธอกับลูกแบบนี้ทุกวันจังไพรหอม” พันศึกโอบกอดลูกน้อยพาดมือไปถึงเอวคอดของภรรยา
“เดี๋ยวก็ต้องเอาแกไปนอนเปลค่ะ เดี๋ยวเราสองคนก็ทับลูกแบนแต๊นแต๋” เธอว่าแล้วหัวเราะเบาๆ
“หอม...” จู่ๆ
