เพราะทั้งสองเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน จึงเป็นธรรมดาที่ขุนพลจะคิดว่าไพรหอมเป็นลูก
“เคยรักเหรอคะ แต่เหมือนคุณพ่อจะรักว่านจันทร์มากนะคะ”
“ปากเสีย” ประไพถลึงตาใส่บุตรสาว ประภาสะดุ้ง ปิดปากทันที
“ทำไมพวกเค้าถึงเลิกกันล่ะคะ” ประภาอดถามไม่ได้เมื่อออกมาจากห้องของพันศึกแล้ว
“นังว่านจันทร์มันมั่วผู้ชาย พ่อของแกก็เลยรับไม่ได้” ประไพโกหกหน้าตาย
“คุณพ่อรักคุณแม่รึเปล่าคะ”
“นี่แก!” ประไพหันไปมองลูกสาวบุญธรรมตาวาว ประภาหัวหด แต่ก็รอฟังเมื่อเห็นมารดาทรุดตัวลงนั่งอย่างเหม่อลอย
“ไม่เคยรักเลย แต่เป็นเพราะฉันตามตื้อพ่อแก ทำดีมาตลอดหลายปี พ่อแกก็เลยใจอ่อน เขาแต่งงานกับฉันเพราะสงสาร” แม้ไม่อยากยอมรับนักแต่หลายครั้งที่เธอหลอกตัวเองไม่ได้ว่าขุนพลแต่งงานกับเธอเพราะสงสารและแพ้ลูกตื้อที่เธอเพียรพยายาม ตามติดเขาไปตลอด ทำทุกอย่างเพื่อเขา ไปเรียนด้วยกัน ดูแลเขา จนวันนั้นเขากับเธอก็ได้เสียกันจริงๆ แบบไม่ได้
