“เรียบร้อยแล้วครับ ผมกับไพรหอม เราจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ครับ”
“อะไรกันพันศึก นภัสสรก็เพิ่งตายไป เราจะแต่งงานใหม่อีกแล้วรึ” ประไพได้ยินแบบนั้นก็แทบเต้น
“ป้าเองก็คิดว่ามันเร็วไปนะพันศึก นภัสสรก็เพิ่งจากไป” คุณเขมิกากลับเห็นด้วย
“ที่รีบแบบนี้เพราะคนบางคนอยากจะแต่งงานจนเนื้อเต้นมากกว่ารึเปล่า” ประภาอดจะแขวะไพรหอมเสียไม่ได้ ไพรหอมหน้าเสีย เพราะรู้ดีว่าสองแม่ลูกไม่ใคร่จะชอบเธอนัก
“อะไรกันยายภา พูดจาไม่น่ารักเลย” คุณเขมิกาปรามหลานสาวนอกไส้
“เดี๋ยวนี้ภาพูดอะไรก็ไม่น่ารักแล้วใช่ไหมล่ะคะคุณย่า” ประภาพูดอย่างมีแง่งอน เธอกับมารดานั้นยังปักหลักอยู่ที่นี่เพื่อรอดูสถานการณ์ ส่วนบิดาและพี่ชายนั้นกลับไปก่อนแล้ว เพราะพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องเดินทาง
“ย่าไม่เคยคิดแบบนั้น เราน่ะคิดเอาเองทั้งนั้น ย่าว่าอย่ามัวแต่เถียงกันเลย” คุณเขมิกาตัดบท
“ผมแล้วแต่ผู้ใหญ่ครับ” พันศึกเอ่ยขึ้น ไพรหอมอยากจะคัดค้านหรือพูดอะไรก็
