“แกเลือกเอาแล้วกัน แต่ถ้าแกไม่ทำตาม ฉันก็จะยิงเมียแกทิ้ง เอาศพไปทิ้งที่ไหนสักแห่ง”
“ได้... ฉันรู้ว่าแกอยากได้เงิน แต่ถ้าแกได้เงินแล้วหนีไปล่ะ เมียฉันล่ะ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าแกจะบอกที่ซ่อน และเมียฉันจะปลอดภัย”
“แกไม่มีทางเลือก เพราะฉันไม่ไว้ใจคนอย่างแก ฉันต้องหนีรอดให้ได้ และถ้าแกยังถามมาก แกก็ไปพบกับเมียแกในยมโลกแล้วกัน” เสียงโทรศัพท์ตัดไปแล้ว พันศึกโทรกลับแต่ไม่มีเสียงตอบรับ
“คุณพันศึกครับ” จอมทัพกำลังจะพูด แต่พันศึกยกมือขึ้นห้ามก่อน
“พวกแกบอกว่า... รู้ว่าไพรหอมอยู่ไหน” พันศึกหันไปพูดกับเพื่อนๆ ที่ยืนอยู่สถานการณ์
“ใช่... ถ้ามันโทรมาใหม่ แกก็รับปากว่าจะเอาเงินไปให้มัน ที่เหลือเราจะไปช่วยไพรหอมกัน” วัชรกรตบบ่าเพื่อน
“ถ้าเมียฉันเป็นอะไรไป ฉันจะไม่ให้อภัยพวกแกเลยคอยดู”
“พวกฉันเอาชีวิตเป็นประกันว่าจะช่วยไพรหอมออกมาให้ได้” พิมานยืนยันหนักแน่น
“ฉันจะเป็นคนเอาเงินไปให้มันเอง” พลพลพูดขึ้น
