ไพรหอมหาวฟอดๆ ตั้งแต่ตั้งท้องลูกคนนี้ เธอก็กินจุขึ้น แถมยังง่วงนอนมากเสียด้วย ทุกวันต้องนอนกลางวัน ถ้าไม่ได้นอนจะรู้สึกเพลียสุดๆ ไปเลย
“จ้ะ ค่อยๆ เดินนะหอม หรือจะให้พี่ไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอกจ๊ะ” ไพรหอมเอ่ยตอบก่อนจะหาวฟอดๆ เธอเข้าห้องมาก็เห็นสัมภาระมากมายที่สาวใช้นำขึ้นมาวางไว้ ร่างอวบเดินไปที่เตียง ก่อนจะค่อยๆ คลานไปนอนเหมือนลูกแมวขี้เซา และหลับไปในที่สุด
ไพรหอมรู้สึกตัวเพราะรับสัมผัสจากมืออบอุ่นของใครบางคน เธอลืมตาขึ้นแล้วอมยิ้ม โอบรอบคอหนาของพันศึกเอาไว้และหอมแก้มเขา
“อากวนเวลานอนของหอมรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ หอมนอนหลับจนอิ่มแล้ว” เธอยิ้มประจบ ขณะที่เขาลูบศีรษะของเธอเบาๆ
“ได้ยินว่าหอมซื้อเสื้อผ้ามาให้อารึ ไหนเอามาดูหน่อยสิ”
“ข่าวไวจังนะคะ” ไพรหอมเดินไปหยิบเสื้อผ้าในถุงที่ยังไม่ได้เอาออกมาให้สามี
“เสื้อผ้าอะไรของเธอนี่ เชยจริงเชียว” พันศึกทำหน้ายุ่ง เมื่อเห็นเสื้อผ้าที่ภรรยาหยิบมาให้
“ก็
