ถึงจะฐานะยากจน ก็คงต้องมีอาหารที่อยากกินหรือชอบบ้างแหละ
“ก็หอมไม่เคยกินอะไรอร่อยๆ นี่คะ ไม่รู้ว่าอะไรอร่อยถึงจะได้ชอบกินหรือไม่ชอบกิน” เธอตอบตามประสาซื่อ พันศึกชะงักไป เขาลูบผมเธอเบาๆ
“ลองชิมดูสิ ถ้าชอบกินอะไรเป็นพิเศษ จะให้เค้าทำเอาไว้ให้” เขาลูบศีรษะเธอเบาๆ
“ขอบคุณนะคะ” เธอยกมือไหว้เขา พันศึกรวบมือเธอที่ไหว้เขาเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว
“เปลี่ยนจากขอบคุณ เป็นอย่างอื่นได้ไหม”
“เอ่อ... หอมทำอะไรได้บ้างคะ” เธอเอ่ยถาม น้ำเสียงซื่อๆ แต่ไม่มั่นใจ
“ก็อย่างเช่น ป้อนอาหารฉันด้วยปาก”
“มะ... ไม่ดีมั้งคะ” เธอเหลือบมองอาหารแล้วมองปากเขา ก่อนจะก้มหน้างุด จำได้ว่าเขาก็เคยป้อนเธอด้วยปาก รสชาติอาหารแทบไม่ได้สนใจเลย สนใจแต่ลิ้นของเขาที่เอาแต่รัดลิ้นของเธออย่างดูดดื่มหิวกระหาย
“ไหนบอกว่าอยากขอบคุณฉันไง”
“มันมีช้อนนี่คะ” เธอถามกลับเสียงสั่นๆ
“รู้แล้ว เด็กโง่... เธอจะเข้าใจอะไรบ้างไหมนี่”
“หอมเอ่อ..
