“ต้องขอบคุณคุณพันศึกมากถึงจะถูกค่ะ พี่เองน่ะได้รับคำสั่งมาอีกทีหนึ่ง ตั้งแต่อยู่บ้านของคุณท่านเขมิกาแล้วนะคะ”
“โห... พี่อาพันศึกสั่งคนอื่นไปทั่วเลยเหรอคะนี่”
“ก็ตอนที่หอมโดนทำร้าย พี่นี่แหละรีบไปบอกคุณพันศึก ท่านเลยไปช่วยน้องหอมได้ทัน เพราะท่านให้พี่คอยดูแลหอมอยู่ตลอด ตอนนั้นพี่ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมต้องดูแลหอมขนาดนั้น แต่ตอนหลังมารู้ว่าคุณพันศึกสงสัยในความสัมพันธ์ของหอมกับคนในครอบครัว”
ไพรหอมฟังแล้วอมยิ้ม พันศึกถึงจะร้ายๆ ไปบ้าง ห่ามๆ ไปบ้าง แต่เขาก็รักเธอ พอพูดถึงคำว่ารัก หัวใจของเธอก็รู้สึกอ่อนหวานเหลือเกิน...
ไพรหอมชะเง้อคอมองสามีกับลูกสาวตัวน้อยอย่างใจจดจ่อ วันนี้เป็นวันภาคภูมิใจของทุกคนในครอบครัว รวมถึงตัวเธอด้วย เมื่อเธอสำเร็จการศึกษาในหลักสูตรที่ตัวเองใฝ่ฝัน
จู่ๆ เพื่อนๆ พยาบาลก็ตีวงออกไปเป็นวงล้อม ทำให้เธอมองอย่างแปลกใจ แล้วป้ายไฟ ดอกไม้ก็ถูกชูขึ้นรอบๆ เธอมองภาพนั้นอย่างตกตะลึง
