“ โอ๊ยตายแล้ว เหงื่อออกตัวเปียกหมดเลย ไหวไหมคะ ”
“ ไหว ไหวครับ ขอน้ำอีก ”
เขาว่าพลางยื่นแก้วให้กับเจ้าขาอีก แต่คุณป้าขัดขึ้น
“ พอแล้ว กินน้ำมากประเดี๋ยวน้ำท่วมปอดตายพอดี ป้าก็ลืมไปว่าทำของหวานไว้ให้ เห็นเจ้าขาบอกว่าชอบทานมะม่วง ป้าเลยทำข้าวเหนียวมูนมะม่วงหอม ๆ หวาน ๆ กับลูกชุบไว้ให้ มา ๆ แจ่ม ยกมาให้พ่อไตรเร็วเข้า ”
“ ค่ะคุณแขไข ”
แม่บ้านรับคำก่อนจะยกจานข้าวเหนียวมูนราดด้วยน้ำกะทิสีขาวข้นและงาคั่วหอม ๆ ด้านข้างมีมะม่วงสุก สีเหลืองอร่ามจัดเรียงมาอย่างสวยงาม
“ ทานสิ รับรองว่าอันนี้ไม่เผ็ดแน่ ทานของหวาน จะช่วยให้หายเผ็ดเร็วขึ้นนะ ” คุณป้าว่าพลางเลื่อนจาน ข้าวเหนียวมะม่วงให้ ไตรมองมันด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“ อ้าว ทำไมไม่ทานล่ะ หรือว่ารังเกียจ ” คุณป้าว่าอย่างน้อยอกน้อยใจ นั่นทำให้เจ้าขาชิงเอ่ยขึ้น
“ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ คุณไตรคงจะจุกน้ำอยู่ อันนี้ทานได้ค่ะคุณไตร ไม
