กดส่งข้อความสุดท้ายสำเสร็จก็วางโทรศัพท์ลงที่เดิม ไม่ถึงห้านาทีพรินทร์ก็เดินมาตรงจุดที่เฌอริตานั่งอยู่พร้อมกับขวดน้ำส้ม ส่วนของตนเองเป็นเบียร์กระป๋องยี่ห้อดัง ซึ่งมันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ถ้าถ่ายรูปเบียร์กระป๋องติดมาด้วยมีเหรอที่เฌอริตาจะไม่เลือกเบียร์
พรินร์เดินมาถึงก็ขยับตัวนั่งลงโซฟาที่อยู่ตรงข้ามเธอทันทีโดยไม่ต้องให้เธอพูดบอก
“พี่มาทำไร?” เฌอริตาเบือนสายตาจากขวดน้ำส้มบนโต๊ะขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของคนตัวสูงที่เพิ่งวางมันลง
“เอารถมาแต่งเพิ่ม” พรินทร์ตอบพร้อมกับเปิดเบียร์กระป๋องในมือไปด้วย
“อาวดี้?”
“มอไซค์ดิ ร้านนี้เขารับแต่งแต่บิ๊กไบค์ แล้วเราเห็นมีรถยนต์วิ่งเข้ามาซักคันมั้ย”
เฌอริตาบึนปากส่งค้อนขวับให้คนพูด เธอพูดผิดนิดเดียวบ่นมาซะยาวเหยียดเลยนะ
“แล้วรถพี่คันไหน?”
“สีเขียวคันที่สาม” พยักพเยิดหน้าบอก ชี้นิ้วไปที่รถบิ๊กไบค์ที่จอดอยู่ด้านในอู่ เมื่อเห็นประกายสงสัยจากดวงตาคู่สวยจึงอธ
