ต้นไม้เดินตามคนสวยไม่คลาดสายตา เสียงแม่ค้าทักทายทั้งคู่อย่างสนิทสนมคุ้นเคย มือบางที่หยิบผักเลือกของ บางจังหวะก็เกาะเเขนชายหนุ่มอย่างสนิทสนมท่ามกลางสายตาคนหลายสิบคนในตลาดตอนเช้า ต้นไม้หิ้วตระกร้าเดินตามไม่มีปริปากบ่น ถ้าหากเป็นตัวเค้ามาเดินเพียงลำพังคงไม่มีทางเดินตั้งแต่หัวตลาดยันท้ายตลาดแน่ แต่เมื่อมากับคนสวย ต้นไม้ยอมเดินทั้งวันก็เดินได้
"วันนี้กินต้มยำกุ้งไหม เค้าจะต้มให้กิน"
เสียงคนข้างตัวถาม ต้นไม้พยักหน้า แล้วควักกระเป๋าสตางค์หยิบเงินส่งให้
"เอานี่จ่ายนะ"
ผ้าแพรอยากจะปฎิเสธ แต่เธอยังนึกถึงใจเค้าก่อน ต้นไม้คงไม่อยากให้เธอใช้เงินตัวเธอเองเพื่อมาเลี้ยงเค้าแน่ๆ มือบางรับเงินไปจากมือเค้า
"เดี๋ยวทอนน้าาา" เธออ้อนเค้าอีกแล้ว ต้นไม้ยิ้มอายๆอย่างมีความสุข ขยันอ้อนงี้ รักตายเล้ยยย
เพื่อนร่วมงานที่มาจับจ่ายซื้อของช่วงสาย อดเพ่งตามองไม่ได้ ต้นไม้กับสาวสวยประจำตำบล เป็นไปได้หรอ ฝ่ายห
