พอเลิกโกรธสิ่งแรกที่ถามหาก็คือ...
"แล้วโทรศัพท์แสนดีอะ"
"เอาทิ้งแล้ว"
"ริกเกอร์! "เด็กน้อยขมวดคิ้วยุ่ง เธอไม่ตลกด้วยหรอกนะ
"อ้อนขอก่อน"
"แสนดีขอน๊า"เด็กน้อยทำหน้าออดอ้อน โน้มตัวกอดเอวสอบ
"ขึ้นเตียงเลย"ริกเกอร์อมยิ้มกระซิบบอกเด็กน้อย ทำให้เธอหน้าแดงซ่านรีบผละออกก่อนที่ริกเกอร์จะอุ้มเธอขึ้นเตียงจริงๆ
"ไม่ได้ขอแบบนั้น ขอโทรศัพท์คืน"
"อยู่บนโต๊ะทำงาน"
"คุณริกไปเอามาสิ แสนดีไม่เข้าไป"เธอมองไปที่ประตูห้องทำงานของเขา ไม่กล้าเข้าไป
"ทำไม? "
"เดี๋ยวโดนดุอีก แสนดีเข้าใกล้งานคุณริกไม่ได้นี่"เธอบอกหน้ายุ่ง ยังจำได้ดีว่าริกเกอร์ดุที่เธอดูงานของเขา ทั้งที่แค่ดูนะ เธอจึงไม่เข้าไปในห้องทำงานของเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"ตอนนี้เป็นเมียเข้าได้แล้ว"เพราะแบบนี้สินะเด็กน้อยถึงไม่เข้าไปวุ่นวายในห้องทำงาน เขาจึงได้เอางานออกมาทำข้างนอกบ่อยๆ เพราะอยากเห็นเด็กสนใจ
"ไปด้วยกัน"แสนดีลุกขึ้นยืน ฉุดดึงมือโตขึ้
