หมับ!
"เน่ให้พี่ชนัตถ์ไปกับพี่ลียาไม่ได้จริงๆ " เธอรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีดึงแขนรุ่นพี่หนุ่มอีกครั้ง จนเขาเอนตัวไปฝั่งคนขับ แขนเรียวรีบตวัดคล้องลำคอหนาแทน
"พี่ไม่ได้เมานะเน่ พี่รู้ตัวเองดีว่ากำลังอะไร" เขาเอ่ยเตือนโทนเสียงสุขุม ท่าทีที่โมเน่แสดงออกกำลังจะเกินงาม สำหรับชายหญิงใกล้ชิดกัน
ฝ่ามืออบอุ่นสองข้างล็อคจับเอวบาง คอยดันตัวเธอให้ออกห่าง แต่โมเน่ยังคล้องลำคอหนาแน่น
"ไม่จริง พี่ชนัตถ์เมาต่างหาก พี่ชนัตถ์ไม่รู้หรอกว่าพี่ลียาวางแผนอะไรไว้ ยังไงเน่ก็ไม่มีทางปล่อยพี่ชนัตถ์ไปเจอเรื่องร้ายๆ ค่ะ"
"ถ้าพี่เมาจริง แล้วจะคุยกับเรารู้เรื่องได้ยังไงเน่ ปล่อยพี่เถอะอย่าทำอะไรให้เราเสียหาย" เขาบอกด้วยเหตุผล
"ปกติเวลาพี่ชนัตถ์ดื่มกับพี่มิลก็เป็นอย่างนี้ค่ะ ขืนเน่ปล่อยพี่ชนัตถ์ไป เน่จะช่วยอะไรไม่ได้แล้ว" เธอกลัวว่ารุ่นพี่หนุ่มจะตกอยู่ในอันตราย แล้วยิ่งสถานการณ์คับขันจะถกเถียงต่อไปก็ไม่ได้ความ
