สามปีผ่านไป_
"ว่าไงคะคุณสามีที่น่ารักของเน่" น้ำเสียงหวานเอ่ยถาม ยามที่เห็นสามีหนุ่มอุ้มลูกสาวในวัยห้าเดือนกว่า เดินแทรกตัวเข้ามาในห้องทำงานของร้านอาหาร
หลังจากเธอเรียนจบก็แต่งงานทันที โมเน่ก็รับหน้าที่ดูแลทุกอย่างในร้าน รวมถึงกิจการรอบข้างได้เป็นอย่างดี ปล่อยให้ชนัตถ์เลี้ยงดูลูกสาวที่ทำตัวติดกันตลอดเวลา เหมือนเธอมีหน้าที่อุ้มท้องเท่านั้น
"เวนิสหิวนมแล้วครับ มะม๊าได้ปั๊มนมไว้รอหรือยังเอ่ย?" ร่างสูงเดินตรงไปข้างเก้าอี้ภรรยารัก ก่อนจะก้มลงหอมแก้มฟอดใหญ่ให้ชื่นใจ
"เรียบร้อยแล้วค่ะ วันนี้ได้ถุงใหญ่ด้วย"
"แสดงว่าน้ำนมเยอะ อย่างนี้เวนิสต้องอิ่มแน่ๆ"
"ลูกเราน้ำหนักจะเกินแล้วนะคะปะป๊า" เธอช้อนอุ้มลูกสาวไว้เอง พาไปนอนลงในเปลข้างโซฟา ถึงจะรินเทน้ำนมใส่ขวดให้
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ยิ่งโตมาอ้วนๆ ไว้ก็ดี...เฮียหวง" เขามานั่งข้างภรรยารัก ยกตัวเธอขึ้นบนตักแกร่ง
"หวงลูกขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องหวงเน่แล
