“อีกสองวันจะถึงประชุมสมาพันธ์แล้วใช่ไหม”
“ครับนาย”
มัคซิม ซาโกเยฟขยับยิ้มร้ายเมื่อได้ฟังปลายสายรายงาน ดวงตาของชายชาวรัสเซียวัยห้าสิบปีเศษฉายแววดุดันแข็งกร้าว ในใจมาดหมายว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฟิโอดอร์จะได้เข้าประชุมสมาพันธ์ เพราะครั้งหน้าต้องเป็นคราวของตระกูลซาโกเยฟจะได้ผงาดบ้าง หลังจากที่ปล่อยให้คอมบารอฟมีอำนาจเหนือกว่ามาหลายปี
มัคซิมเอนแผ่นหลังพิงเข้ากับพนักเก้าอี้ในห้องทำงาน ก่อนจะถามปลายสายว่า
“ฟิโอดอร์มันต้องกลับไปที่ไทยก่อนใช่ไหม หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือนถึงจะมาที่มอสโก”
“ครับนาย ตามแพลนเดิมของพวกมันเป็นอย่างนั้นครับ”
“งั้นก็ดี คราวนี้ฉันจะไปต้อนรับมันถึงสนามบินเลย บอกคนของเราเตรียมพร้อมเอาไว้ด้วย ต่อจากนี้ตระกูลซาโกเยฟต้องเป็นใหญ่ที่สุดและมีอำนาจมากที่สุดในรัสเซีย และจะไม่มีใครมาล้มเราได้”
ตอนนี้ตมิสาพอจะพูดภาษารัสเซียได้อยู่บ้างหลังจากที่ถูกติวเข้มราวๆ สองสัปดาห์เศษ
