ระหว่างนั่งรถจากโรงจอดเครื่องบินกลับมาที่คฤหาสน์ ตมิสาก็รู้สึกว่าอุณหภูมิบนใบหน้าของตนสูงขึ้นเรื่อยๆ เรียวปากบางเม้มเหยียดจนเป็นเส้นตรงสลับกับการขบริมฝีปากล่างของตนเบาๆ ดวงตากลมโตนั้นเปี่ยมไปด้วยความขัดเขิน ยิ่งนึกถึงเรื่องที่ตนเองเพิ่งจะใจกล้าทำออกไปก็หน้าแดงซ่าน
‘ไอ้มิเอ๊ย ทำแบบนั้นบ้าไปแล้วใช่ไหม กล้าพูดออกไปได้ยังไง’
ตมิสาถึงกับถกเถียงตัวเองในใจ หญิงสาวขบที่ริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆ อีกครั้งอย่างคนที่กำลังเขินจัด พวงแก้มทั้งสองข้างขึ้นสีเรื่อเพียงแค่นึกถึงเรื่องที่ทำลงไปก็หน้าร้อนฉ่าไปหมด
‘นายจะโกรธเราหรือเปล่านะ’
เพราะไม่รู้ว่าฟิโอดอร์ตอบรับตนเช่นไร ตมิสาจึงอดกังวลไม่ได้ แต่ความกังวลของหญิงสาวไม่ได้มากมายอะไร เพราะหากเขาไม่พอใจแล้วละก็ เธอก็จะบอกเขาไปว่า
‘นายคะ มิแค่จะบอกว่าเดินทางปลอดภัย แต่มิจำคำผิดค่ะ แหะๆ’
มาถึงตรงนี้ตมิสาถึงกับขยับยิ้มร่าด้วยคิดว่าตนเองนั้นช่างหาวิธีแก้ต่าง
