แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอนตามรอยแยกของผ้าม่านสีดำ ปลุกคนที่หลับใหลอยู่ในห้วงนิทราให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เปลือกตาที่ปิดเข้าหากันลืมขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปิดเข้าหากันอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าเปลือกตานั้นหนักอึ้งเหมือนมีใครเอาอะไรมาถ่วงไว้ อีกทั้งยังรู้สึกปวดศีรษะจนต้องยกมือขึ้นมาจับไว้ร้องออกมาเบาๆ
“อือ” ฝืนลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมาอีกรอบมองเพดานห้องนอนด้วยสมองอันหนักอึ้งและตื้อไปหมด เมื่อห้องที่นอนอยู่ไม่คุ้นเลยสักนิด
ใบข้าวหันมองไปรอบห้องเพื่อสำรวจว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ใด ก่อนสายตาจะหยุดอยู่ที่พื้นเตียงข้างกาย ลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอดังเอือก เมื่อเห็นใบหน้าคมคายของขุนศึกนอนอยู่ข้างกาย
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมก่อนริมฝีปากอิ่มจะอ้าปากค้างเมื่อภาพเหตุการณ์ต่างๆ ในค่ำคืนที่ผ่านมาไหลวนกลับเข้ามาเป็นสาย ภาพที่เธอและขุนศึกเร่าร้อนอยู่บนโซฟาและสถานที่ต่างๆ อีกมากมายจวบจนมาถึงบ้านก็ยังคงเริงส
