ขย่มลูกสะใภ้สาว

ภาพระทึกใจ (ต่อ)

ตลอดทางที่อยู่บนรถระหว่างเดินทางกลับมาที่บ้าน บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบงันจนได้ยินเสียงของเครื่องยนต์รถดังชัดเจน เท่านั้นยังไม่พอยังรู้สึกเหมือนแอร์ในรถชั่งร้อนจนเหงื่อเริ่มซึมตามกรอบหน้า รวมไปถึงอากาศภายในรถก็เหมือนจะน้อยเกินไป จนใบข้าวเริ่มรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่สะดวกเอาเสียเลย ทว่าหญิงสาวก็ยังคงนั่งเงียบยกมือขึ้นกอดอก กอดเสื้อสูทที่ขุนศึกบังคับให้เธอสวมใส่โดยถอดเสื้อที่เปียกฝนนั้นออก และให้ใส่เสื้อสูทตัวโคร่งของเขาแทน

และเมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่หน้าโรงจอดรถ ใบข้าวจึงรีบเปิดประตูรถลงมาด้วยความเร็ว เช่นเดียวกับขุนศึกก็เดินตามเข้ามาติดๆ เหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าลูกสะใภ้ของตัวเองจะมาเห็นภาพนั้นเข้า จนไม่รู้จะมีวิธีพูดกับหญิงสาวที่เดินเจ้าอ้าวเข้าไปในบ้านโดยไม่รอเขานั้นอย่างไรดี

"ใบข้าว" เสียงเรียกที่ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำให้ใบข้าวถึงกับชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดไป จากนั้นก็ค่อยๆ หมุนตัวกลับมาหาเจ้าของเสียง

"หนูขอโทษ หนูไม่เห็นอะไรทั้งนั้น หนูไม่รู้เรื่องเลยนะคะ คุณพ่ออย่าโกรธหนูเลยนะคะ คุณพ่อเชื่อหนูนะคะว่าหนูไม่เห็นอะไรจริงๆ" ยังไม่ทันที่ขุนศึกจะได้เอ่ยต่อว่าหรือพูดอะไรออกไป คนร้อนตัวก็รีบปฏิเสธออกมาเป็นพัลวันจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง

ขุนศึกจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ คนร้อนตัวที่ยืนหน้าเสียอยู่ตรงหน้า มองใบหน้าของหญิงสาวด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทั้งที่ในใจนั้นกำลังยิ้มขบขันให้กับท่าทางหวาดกลัวและตื่นตระหนกของลูกสะใภ้ ยกมือขึ้นมา ข้าวถึงกับผงะไปด้านหลัง ยกมือขึ้นไหว้

"คุณพ่ออย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ หนูไม่ได้ตั้งใจแอบดูนะคะ พอดีหนูเดินขึ้นไปพอดีและเห็นเข้า หนูขอโทษนะคะ หนูสัญญาว่าหนูจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาดค่ะ หนูสัญญา" ครั้งนี้ขุนศึกถึงกับหลุดเสียงหัวเราะออกมา ก็ไหนก่อนหน้าบอกไม่รู้ไม่เห็น แต่ไม่ทันไรก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจดูเสียแล้ว จริงๆ เลยเด็กคนนี้

ขุนศึกวางมือที่ยกขึ้นก่อนหน้าลงศีรษะของหญิงสาวและลูบเบาๆ ทำให้คนที่หลับหูหลับตาปี๋เมื่อสักครู่ค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมอง เมื่อเห็นขุนศึกส่งยิ้มมาให้ลมหายใจอุ่นๆ จึงถูกผ่อนออกมาอย่างโล่งอก

"พ่อผิดเองที่ไม่รู้จักระวังตัวดีๆ ทำอะไรไม่รอบคอบจนเกิดเรื่องนี้ขึ้น แต่นับว่าโชคดีนะ ที่คนเห็นคือหนู ถ้าเป็นคนอื่นพ่อคงแย่กว่านี้" ใบข้าวที่ยังมึนงงกับประโยคของขุนศึก สมองไม่สามารถคิดหรือประมวลผลคำพูดอะไรออกมาได้ในตอนนี้พยักหน้ารับตอบกลับไป

"ค่ะ"

"พ่อยังไม่รู้เลยว่าหนูไปหาพ่อทำไม แถมเสื้อผ้ายังเปียกอีก"

"หนูไปหาเพื่อนมาค่ะ ก็เลยว่าจะขอติดรถคุณพ่อกลับบ้านด้วย แต่ฝนก็ดันมาตกมาตอนที่หนูกำลังเดินไป หนูจะโทรบอกคุณพ่อแบตโทรศัพท์ก็ดันมาหมด หนูก็เลยลองเสี่ยงดวงไปที่สำนักงานดูเผื่อคุณพ่อยังไม่กลับ"

"งั้นหนูไปอาบน้ำสระผมก่อนดีกว่า ผมยังเปียกอยู่เลย เดี๋ยวไม่สบาย" ไม่พูดเปล่ายังโยกศีรษะของใบข้าวเล่นด้วยความเอ็นดู โดยที่ใบข้าวก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดกลับรู้สึกอบอุ่นมากเสียด้วยซ้ำ

"ค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะรีบอาบน้ำสระผมและลงมาทำอาหารเย็นให้คุณพ่อทาน" ขุนศึกพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มอบอุ่นไม่ได้เอ่ยอะไรตอบกลับ ใบข้าวจึงรีบวิ่งขึ้นบันไดไปบนห้องของตัวเองโดยมีสายตาของขุนศึกมองตามไปจนลับสายตา ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาและเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของตัวเองเช่นเดียวกัน

ข้าวเอ๊ยข้าว!! เกือบไปแล้วไหมล่ะ เแต่จะว่าไปพ่อสามีข้าวก็เเซ่บเหมือนกันนะ เเหม! เล่นกันบนโต๊ะทำงานเลย เเค่เริ่มก็เเซ่บขนาดนี้ อยากรู้จังถ้าพ่อได้กินข้าวจะเเซ่บขนาดไหน อุ๊ป!!

อ่านเเล้วอย่าลืมคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณงับ