"ลู่จื้อ เจ้าคงได้เงินมิใช่น้อยเป็นแน่จากการค้าครั้งนี้ ต่อไปเจ้าคิดจะทำสิ่งใด" ลู่จื้อที่ใจลอยคิดเรื่องอื่นไปเรื่อยเปื่อยเมื่อได้ยินเสียงเซียวซีซวนหยอกล้อก็สะดุ้งเล็กน้อย
"ข้าอยากไปดูท้องฟ้าที่เป่ยหาน ไปดูทะเลที่ฉินหยาง คงจะมีความสุขมิใช่น้อย" นางยิ้มจนลักยิ้มปรากฏขึ้นเมื่อนึกถึงการที่นางจะได้ออกเดินทางท่องเที่ยวโดยไร้ความกังวล
"น่าสนใจไม่น้อย หากเป็นเช่นนั้นได้ข้าคงได้แต่นึกอิจฉาเจ้าเสียแล้ว" เซียวซีซวนกล่าวขึ้นอย่างเหม่อลอย เขาก็เคยคิดอยากใช้ชีวิตเช่นนี้ แต่ใครให้เขาเกิดมาในตระกูลใหญ่เช่นนี้กันเล่า
"ไว้ถึงวันนั้นข้าจะเขียนจดหมายส่งถึงท่านเล่าเรื่องที่พบเจอให้ท่านได้อ่านจนอิจฉาข้าจนกระอักเลือดเลย ฮ่า ฮ่า" เสียงหัวเราะของนางทำให้พวกเขายิ้มตามออกมาด้วย
"ข้าจะพาเจ้าไปดูเอง" โจวหรงเฉิงกระซิบที่ข้างหูนาง ลู่จื้อมองรอบๆ เมื่อไม่มีใครสนใจนางจึงหันไปถลึงตาใส่เขา
ลู่จื้อส่งบุรุษทั้งสามกลับไป
