เสียงตีฆ้องประกาศผลสอบมาหยุดที่หน้าจวนตระกูลจาง เจ้าหน้าที่นำผลสอบมาแจ้ง พร้อมทั้งแจ้งเรื่องที่พวกเขาจะต้องไปรายการตัวที่วังหลวงในวันพรุ่งนี้
“นี่เจ้าค่ะ” ลู่จื้อให้เสี่ยวถิงนำถุงเงินที่หนักอึ้งไปมอบให้เจ้าหน้าที่ทุกคน
“ขอบคุณพวกท่านมากเจ้าค่ะ” นางขอบคุณพร้อมส่งยิ้มกว้างให้พวกเขาด้วยความดีใจ
แต่นางลืมคิดไปว่ารอยยิ้มพิฆาตของนางผู้ใดได้เห็นเป็นต้องยอมสยบ
“ทะ เทพธิดารึ จะ เจ้าเห็นเหมือนที่ข้าเห็นรึไม่” เจ้าหน้าที่เอ่ยถามสหายที่มาด้วยกัน แต่สายตาของเขายังจ้องมองแผ่นหลังของลู่จื้อที่เดินกลับเข้าเรือนไปโดยไม่กะพริบตา
“นะ นางคงเป็นสตรีที่ชาวเมืองพูดถึงเป็นแน่”
ลู่เพ่ย หวังเหอรุ่ยและคนอื่นในจวน ต้องเดินมาบังร่างของลู่จื้อที่ยังเดินไปไม่ไกล ไม่ให้อยู่ในสายตาของเจ้าหน้าที่
“มีอันใดอีกหรือไม่ขอรับ” หวังเหอรุ่ยเอ่ยถามพวกเขาออกมา เมื่อสายตาของพวกเขาเริ่มจะหยาบคายเกินไปแล้ว
“มะ ไม่มี ขอรับ” เจ้า
