แอ๊ดด~
เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กของใบบัวที่เดินยิ้มออกมา ทว่าใบหน้าเรียวใสก็ต้องชะงักไป
“อ้าว ไปไหนกันหมดแล้วล่ะ” ริมฝีปากบางเอ่ยขึ้นตาใสแป๋วเต็มไปด้วยความงุนงงเป็นที่สุดหลังจากที่เธอเดินออกมาหมายจะกลับพร้อมเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ในตอนแรก แต่เมื่อเดินออกมาแล้วกลับไม่พบใครเลย เหลือเพียงเจ้าของห้องที่นั่งนิ่งมองหน้าเธออยู่
“แทนไท พวกเซอร์เวย์ไปไหนกันหมดเหรอ” ดวงตากลมโตหันไปมองหน้าถามคนตัวสูง
“มันกลับกันไปหมดแล้ว” เรียวปากตอบกลับเสียงนิ่ง
“ห หื้อ?...”
“...ละ แล้วเราล่ะ” เจ้าของใบหน้าเรียวเล็กถามออกไปอย่างคนใสซื่อไม่รู้อะไร ซึ่งแทนไทที่ได้ยินคำถามแบบนั้นก็ลุกขึ้นค่อยๆ เดินตรงไปยังร่างบางที่ยืนทำหน้างงอยู่กลางห้อง
พรึบ มือหนาเอื้อมเข้าไปคว้าเข้าที่ต้นแขนเล็กพร้อมกับก้มลงเอ่ยบอกหญิงสาวที่มีความสูงห่างจากเขาหลายเท่าตัว
“ไม่ต้องกลับ” พูดจบ แทนไทก็จับแขนเรียวพาเดินตรงไปนั่งลงย
