ผ่านไปสักพัก...
“มึงบอกให้มันเลิกสูบสักทีดิ” เสียงเซอร์เวย์หันไปเอ่ยบอกกิตที่ยืนอยู่ด้านข้างพร้อมกับเหลือบสายตามองไปยังแทนไทที่เอาแต่อัดควันบุหรี่ลงปอดไม่หยุด
“ทำไมมึงไม่บอกเอง” กิตหันไปถามเพื่อน
“กูไม่อยากคุยกับมันตอนนี้ มึงดูท่าทีมันก่อน” ปากหนาเอ่ยก่อนจะจ้องมองเพื่อนอีกคนที่เอาแต่ยืนนิ่งแผ่รังสีดุดันมองไปที่ร่างเล็กของใบบัวที่กำลังจัดดอกไม้อยู่โดยมีไรอันคอยให้ความช่วยเหลือ
“มันก็เก่งนะ ทนได้ถึงขนาดนี้ ถ้าปกติ มันเดินไปฆ่าไอ้นั่นแล้ว...” กิตแสยะยิ้มบอกอย่างรู้สึกสะใจอยู่ไม่น้อยแม้ว่าเขาจะรู้ว่าแทนไทกำลังเผชิญอยู่กับอะไร กิตเองก็รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนแต่ก็มีความหมั่นไส้ในหลายอย่างของอีกคน
“...แต่ก็สมควรอยากไม่ทำอะไรให้ชัดเจนตั้งแต่แรก” สิ้นเสียงกิตเอ่ย เซอร์เวย์ก็พยักหน้าตอบกลับอย่างเห็นด้วยเหลือบสายตาหันไปมองหน้าเพื่อนตัวเองอีกครั้ง
ด้านใบบัวก็ยืนพยายามจับดอกไม้ตรงหน้าด้วยความเบามือโ
