“ใบบัว!!”
พรึบ! เสียงมือหนาของคนตัวสูงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรีบวิ่งเข้ามาคว้าร่างเล็กที่อุ้มลูกแมวอยู่เข้าหาตัวด้วยความรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นจะมุ่งหน้าขับตรงไปพร้อมกับคำสบถมากมาย
“...” แทนไทก็ยืนมองตามรถคันนั้นไปแววตาดุดันก่อนจะค่อยๆ ก้มลงมองยังร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นอุ้มแมวน้อยอยู่ คนตัวสูงหอบหายใจออกมาด้วยความรู้สึกใจหายเป็นอย่างมาก หากเมื่อกี้เขาวิ่งมาไม่ทัน ใบบัวอาจจะต้องเจ็บตัวอยู่ไม่น้อย
“ทะ แทนไท...” ใบหน้าใสที่ได้สติผละออกจากอกแกร่งของร่างสูงที่ยืนหอบหายใจอยู่ ดวงตากลมโตค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยแววตากล้าๆ กลัวๆ รับรู้ได้ถึงอารมณ์หัวใจเกือบสลายของอีกคน เพราะแทนไทเอาแต่หลุบตาลงพ่นลมหายใจร้อนออกมาไม่หยุดราวกับต้องการสงบสติอารมณ์กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อกี้
“...” ใบบัวยืนนิ่งตัวแข็งอุ้มลูกแมวอยู่แนบชิด สีหน้าไม่สู้ดีไปกับท่าทีข
