สองปีผ่านไป...
กริ๊ง ~
เสียงประตูของร้านดอกไม้ขนาดพอดีดังขึ้นทำให้เจ้าของร้านที่กำลังยืนยิ้มจัดดอกไม้อยู่เงยหน้าขึ้นไปส่งยิ้มมองยังคนที่เข้ามาใหม่
“สนใจดอกมะ...แทนไท~” ร่างบางในชุดเดรสหวานยิ้มเอ่ยก่อนจะเดินตรงไปยังแฟนหนุ่มที่อยู่ในชุดสูทสุขุม
“ส่งยิ้มหวานให้ลูกค้าอีกแล้ว” เจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งเอ่ย
“แทนไท เราเปิดร้านดอกไม้นะ ก็ต้องยิ้มแย้มสิ”
“หวง” เรียวปากหนาเอ่ยทำเอาคนตัวเล็กยิ้มออกมากับสิ่งที่ได้ยินก่อนจะโผกอดเข้าที่เอวหนา
“ขี้หวงตลอดเลย~”
“ก็เมียฉันมันน่าหวงนี่”
“...” ใบบัวก็เงยหน้ายิ้มออกมากับคำพูดพวกนั้น แทนไทก็นิ่งเลื่อนมือลงไปจับเข้าที่มือเล็กของแฟนสาวที่เขาอยู่ยกขึ้นมามองดูยังแหวนเพชรขนาดพอดีกับนิ้วสวย แหวนเพชรที่แสดงได้ถึงความเป็นเจ้าของกันและกันของทั้งสอง หรือที่เรียกอีกอย่างนั้นก็คือแหวนหมั้น
ทั้งสองได้หมั้นกันทันทีที่เรียนจบ ในตอนแรกแทนไทอยากที่จะแต่งงานเลย แต่ใบบัวขอ
