“ผมสงสารคุณตั้งแต่วันที่คุณโดนไล่ออกจากบ้านเธียรธีรา” กรกัญจน์สารภาพ เขาเป็นคนรายงานทุกอย่างภายในบ้านหลังนั้นให้กับอภิธารเอง
“คุณสงสารฉัน...ดีใจจัง” อย่างน้อยเธอก็ยังรู้สึกว่ายังมีคนสงสาร แม้จะเป็นคนที่ไม่เคยรู้จักเป็นการส่วนตัวหรือเกี่ยวข้องใด ๆ เลยก็ตาม
“แล้วทำไม...”
“ให้คุณอัสเล่าจะชัดเจนกว่าครับ ผมขอตัวก่อน พนักงานสอบสวนกำลังรอ” กรกัญจน์เห็นเจ้านายเดินมาจึงหลบฉากให้ เพราะเขารู้สึกว่าคุณอัสนีนั้นมีท่าทีแปลก ๆ
ปานมุกให้ข้อมูลเสร็จพอดี จึงเดินออกมา แล้วก็โดนเขาขวางไว้
“ทรัพย์สินบางส่วนคุณหลังจากตรวจสอบแล้วอาจจะโดนยึด หากมันเกี่ยวข้องกับธุรกิจผิดกฎหมาย”
“เข้าใจได้ค่ะ อย่างน้อยก็ยังมีบ้านมีทรัพย์สินส่วนที่เหลือ”
“คุณคือหนึ่งในผู้ถือหุ้น แม้คุณแม่คุณจะไม่ลูกแท้ ๆ แต่ก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบ”
“ก็รับผิดชอบส่วนมูลค่าหุ้นไง”
“แต่คุณไม่มีใครที่บ้าน คุณต้องมีคนดูแล”
“เอ๊ะ...ยังไงของค
