เขาดึงรั้งชุดที่มันแทบจะไม่ปกปิดอะไรเลยของเธอออก จนมันรั้งไปอยู่ที่เอว ด้านล่างเขาก็ล้วงขึ้นมาจนชุดสวยของเธอร่นไปกองรวมกันที่เอวเช่นเดียวกัน
“อื้อ...อัสนี...ถ้าคุณเริ่มแล้วคุณจะเสียใจ”
“ผมไม่เคยเสียใจเท่ากับการไล่คุณออกจากบ้าน”
“แล้วไล่ทำซากอะไรเล่า” เธอยังเคืองเรื่องนี้ไม่หาย เสียใจแล้วจะทำทำไม เขาเป็นไบโพลาร์หรือเปล่าเดี๋ยวรักเดี๋ยวทิ้ง พอได้เธอแล้วก็จะกลับไปบ้าเหมือนเดิมหรือเปล่า
“เดี๋ยวคุณ...คุณขอโอกาสให้เราคุยกัน โอเคเรามาคุยกันก่อน” ตอนนี้เรี่ยวแรงเธอไม่ไหวจะต่อสู้แล้ว เพราะเขามันเกินกำลังเธอจะรับมือได้ หากไม่หยุดเขาตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมองหน้ากันยังไง
เขาที่เริ่มหงุดหงิด เพราะเธออยากต่อลองตอนที่เขาอยากจะปล้ำนี่แหละ แต่ไหน ๆ เธอก็เอ่ยขึ้นมาแล้วเขาก็จะยอมฟังเธอสักครั้งก็แล้วกัน
“ก็ยอมคุยดีกันตั้งแต่แรกก็หมดเรื่อง”
เธอถอนหายใจโล่งอกอย่างน้อยเขาก็ยอมหยุด แต่ทว่าสภา
