"บ้าน..."
"บ้านของเราไง บ้านของเธอกับฉันแล้วก็ของลูกๆ ด้วย แต่ตอนสร้างฉันทำห้องนอนลูกไว้แค่สองห้องแต่มันคงไม่พอแล้วล่ะคงต้องต่อเติมห้องลูกอีกหลายๆ ห้องเพราะฉันคิดว่าเราคงจะต้องมีลูกด้วยกันอีกหลายๆ คน"
ขณะที่เขาพูดเขาก็คอยกุมมือเธอไว้ตลอดเวลาไม่ยอมปล่อยส่วนเธอก็ยังคงตื่นเต้นกับสิ่งแปลกใหม่ที่ได้เจอภาพที่ปรากฏตรงหน้ามันคือบ้านหลังใหญ่สีขาวสามชั้นครึ่งที่หน้าบ้านหันออกไปริมแม่น้ำทำให้ลมพัดเข้ามาแทบจะตลอดเวลา และไม่พอแค่นั้นยังมีสวนดอกไม้สีขาวบานเต็มสวนไปหมดสายลมที่พัดมาทำให้เธอได้กลิ่นหอมๆ ของมันจนเธอรู้สึกผ่อนคลาย เขาจูงมือพาเธอเดินขึ้นบันไดเข้าไปยังในตัวบ้านประตูบานใหญ่ที่สร้างด้วยกระจกใสที่มองจากด้านนอกไม่เห็นอะไร แต่พอเปิดเข้ามาเข้ามาสิ่งแรกที่เจอและทำให้เธอประทับใจก็คือภายในบ้านมีกรอบรูปน่ารักๆ ของของเด็กๆ ทั้งสองคนที่ตั้งวางไว้แต่ไม่พอแค่นั้นรูปของเธอที่กำลังอุ้มเด็กๆ ยังถูกแขวนเรียงร
