เจย์.....
เขามองตามหลังคนที่เดินเข้าไปในครัวซึ่งเขาไม่เข้าใจว่าจะมองตามทำไม แต่พอเขาหันกลับมาก็เจอย่าของเขากำลังจ้องหน้าเขาอยู่แต่ท่านไม่ได้แค่จ้องอย่างเดียวท่านยิ้มน้อยๆ เหมือนกับจะพอใจกับอะไร
"ย่ายิ้มอะไรครับ"
"ที่ย่ายิ้มก็เพราะย่าดีใจที่เห็นเจย์ไม่ตั้งท่ารังเกียจใบตองเหมือนเมื่อก่อนไง"
"แล้วย่ารู้ได้ไงว่าผมไม่รังเกียจยัยนั่นแล้ว"
"ถ้ารังเกียจเจย์คงไม่พาใบตองไปออกไปข้างนอกมาหรอกจริงมั้ย"
"ก็...เอ่ออก็มันมีเหตุจำเป็นนี่ครับไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าผมจะให้หลานสาวคนโปรดของคุณย่านั่งรถไปด้วยน่ะ"
"อืมมม งั้นหรอกเหรอเห้ออออ ย่าก็อุตส่าห์ดีใจนึกว่าเจย์เลิกอคติกับใบตองแล้วซะอีก"
เช้าวันต่อมา....
ขณะที่เขากำลังเดินลงบันไดมาก็เจอกับไอ้ต่อที่นั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟา คำถามคือ..มันมาทำไมแต่เช้านี่มันเพิ่งเจ็ดโมงกว่าเองนะปกติไอ้นี่ตื่นสายจะตายถ้าไม่มีเรียน จะว่ามาหาเขาก็ไม่น่าใช่
"ไอ้ต่อมึงมาบ้
