เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยและเย็นชา แพรไหมจึงนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น
เธอกับป้าอันดาหันไปมองตามเสียงอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนจะเห็นว่าพชรกำลังเดินเข้ามา
ทุกก้าวเดินของพชร ราวกับเป็นการเหยียบลงหัวใจของแพรไหม
เธอไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นเมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าเขาได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูดหรือเปล่า ในตอนนี้ หัวใจของแพรไหมเต้นรัว มือทั้งสองเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ หากพชรรู้ ชีวิตของเธอคงจะจบเห่แน่…
ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น พชรก็เดินมาถึงพวกเธอแล้ว
เขาจ้องมองพวกเธอด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยนัยยะบางอย่าง “พวกคุณกำลังคุยอะไรกัน?”
แม้ว่าจะตื่นเต้นและกังวลแค่ไหน แต่แพรไหมยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอยิ้มให้กับเขา “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่รู้สึกง่วงนิดหน่อย ก็เลยลงมาซื้อของ พอดีคุณน้าคนนี้มาถามทางไปห้องน้ำอยู่!” แพรไหมโกหกคำโต เธอก็ไม่รู้ว่าพชรได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูดกันหรือเปล่า
เมื่อได้ยินดังนั้น พชรก็ขมวดคิ้วเล็
