เสียงแว๊ด ๆ ของน้าเรไรก้องเข้าไปในหูของฉันชวนจี๊ดชะมัด ทำไมต้องอารมณ์มากมาย นี่ถ้าเป็นแม่ฉันจะไม่ว่าสักคำ แต่อย่างว่าล่ะ ก็อย่างที่บอกว่าน้าเรไรเป็นคนชอบใส่อารมณ์ ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่ถึงยังไงฉันก็เถียงไม่ได้เพราะยังเด็กแม้ว่าตอนนี้อายุสิบแปดแล้ว ก็ได้แต่ทำหน้าเจื่อน ๆ
“ขอโทษด้วยจ้ะน้าเร น้ำก็นึกว่าแม่ทำกับข้าวไว้ให้อาทับ ว่าแต่...นี่แม่ไปไหนเหรอจ๊ะ”
“แม่แกก็ไปตั้งวงไพ่บ้านเพื่อนแถวนี้อีกนะสิ พี่นาจะทำอะไรได้ นอกจากเล่นไพ่ ก็อยู่แบบนี้ไง๊ ไม่รู้จักทำการบ้านการเรือน วัน ๆ ดีแต่รำพัดอยู่บ้านคนอื่นผัวมันเลยทิ้งไป แล้วนี่พี่ทับเป็นคนดีออกจะตาย อยู่ในศีลในธรรม ขืนทำตัวแบบนี้ไม่นานผัวใหม่คงเบื่อหนีไปอีกคน”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะน้าเร” ฉันรีบตัดบท “ถ้ายังไงเดี๋ยวหนูจะรีบทำกับข้าวแล้วเอาไปให้อาทับในไร่ เผื่อว่าอาทับอยากกินอะไรสักนิด”
“แกก็เหมือนกันนะน้ำ อย่าทำตัวแบบแม่แก ทำตัวไม่ดีไม
